Περίοδος 1966/67
Πρόεδροι: Μιχαήλ Τρικόγλου – Εμμανουήλ Καλλιτσουνάκης
Προπονητής: Τρύφων Τζανετής – 3η σεζόν / Γένε Τσάκναντυ (Jenő Csaknády) – 1η σεζόν
Τερματοφύλακες : Στέλιος Σεραφείδης – Βαγγέλης Πετράκης – Θόδωρος Μανιατέας
Αμυντικοί : Φώτης Μπαλόπουλος – Γιώργος Κεφαλίδης – Αλέκος Ιορδάνου – Τάσος Βασιλείου – Νίκος Σταθόπουλος – Λάκης Φρογουδάκης
Μέσοι : Ανδρέας Σταματιάδης – Στέλιος Σκευοφύλαξ – Αλέκος Σοφιανίδης – Παναγιώτης Βεντούρης – Γιώργος Καραφέσκος – Μιχάλης Σιμιγδαλάς
Επιθετικοί : Μίμης Παπαϊωάννου – Κώστας Παπαγεωργίου – Σπύρος Πομώνης – Κώστας Νικολαΐδης – Βασίλης Μαστρακούλης
Ακόμη και οι αποχωρήσεις από την ομάδα των βασικών μέσων Γιώργου Πετρίδη και Φάνη Τασίνου ή το “παρθενικό”, μετά από εννέα σαιζόν, ξεκίνημα περιόδου χωρίς τον Κώστα Νεστορίδη στο δυναμικό της, δεν θορύβησαν τους διοικούντες και τον Τρύφωνα Τζανετή ώστε να προβούν σε ιδιαίτερες μεταγραφικές ενισχύσεις. Θεωρώντας ότι το ήδη υπάρχον δυναμικό που είχε αποκτηθεί σταδιακά στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’60 ήταν αρκετό να ανταπεξέλθει στις ανάγκες πρωταθλητισμού της Ένωσης, αποκτήθηκε μόνο ο επιθετικός του Απόλλωνα Αθηνών Βασίλης Μαστρακούλης σαν εναλλακτική επιλογή των Παπαϊωάννου και Παπαγεωργίου που αποτελούσαν το αναντικατάστατο επιθετικό δίδυμο της ομάδας. Σε ότι αφορούσε την κάλυψη του κενού στη μεσαία γραμμή, αυτή συσχετίστηκε με την οριστική επιστροφή και επανένταξη στην ομάδα του πολυσύνθετου Παναγιώτη Βεντούρη μετά την Νοτιοαφρικανική “περιπέτεια” στην οποία είχε οδηγηθεί την προηγούμενη περίοδο το άλλοτε αστέρι του Φωστήρα.
Το ξεκίνημα της κούρσας του Πρωταθλήματος προϊδέασε τους πάντες για την κατάληξη της, καθώς ο Ολυμπιακός έχοντας βρεί στο πρόσωπο του τεχνικού Μάρτον Μπούκοβι τον δικό του αναμορφωτή έμοιαζε ασταμάτητος σημειώνοντας 11 νίκες στις ισάριθμες πρώτες αγωνιστικές κατακτώντας 33 βαθμούς και προκαλώντας δέος στους υπόλοιπους μνηστήρες του Τίτλου. Στο διάστημα αυτό η ΑΕΚ βρισκόταν ήδη 6 βαθμούς μακριά από την κορυφή έχοντας γνωρίσει δύο ήττες στην Θεσσαλονίκη από ΠΑΟΚ και Άρη και έχοντας παραχωρήσει ισοπαλίες σε Παναθηναϊκό και Πανσερραϊκό εντός και εκτός έδρας αντίστοιχα. Στην “λευκή” ισοπαλία (0-0) με τον Παναθηναϊκό ο Τάκης Οικονομόπουλος έμοιαζε ανίκητος καθώς βρέθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της πλούσιας καριέρας του και κατά το κοινώς λεγόμενο “κατέβασε ρολλά” στο τέρμα των “πράσινων”.
Η “εκτός προγράμματος” ισοπαλία στις Σέρρες θα αφυπνίσει την διοίκηση της ΑΕΚ και παίζοντας το τελευταίο της χαρτί για το κυνήγι του Τίτλου θα απομακρύνει τον Τρύφωνα Τζανετή από τον πάγκο της ομάδας επαναφέροντας στη θέση του τεχνικού ηγέτη μετά από τριάμιση χρόνια τον εμβληματικό και Πρωταθληματικό το 1963 Γένε Τσάκναντι. Ο Ουγγρογερμανός τεχνικός θα δώσει το στίγμα του με το “καλημέρα” όταν στον αγώνα απέναντι στον Εθνικό στις 21/1/1967 στο Φάληρο κάθεται για πρώτη φορά στον πάγκο και η ΑΕΚ που βρίσκεται πίσω στο σκορ με 1-0 στο 63′ από γκολ του Λεβεντάκου, ανακάμπτει και παίρνει το τρίποντο της νίκης με 1-2 και γκολ των Πομώνη στο 70′ και Βεντούρη στο 86′, παίζοντας με παίκτη λιγότερο από το 32′ όταν και αποβλήθηκε ο Νίκος Σταθόπουλος. Στην επόμενη αγωνιστική, οκτώ ημέρες αργότερα, η ΑΕΚ υποδέχεται στη Νέα Φιλαδέλφεια τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό, επιδίδεται σε ένα μονόπλευρο ρεσιτάλ χαμένων ευκαιριών και τελικά ανακουφίζει τους οπαδούς της στο 88′ όταν ο Μίμης Παπαϊωάννου σκοράρει και δίνει την νίκη στην ομάδα μειώνοντας σε 4 τους βαθμούς απόστασης από την κορυφή.
Ο δεύτερος γύρος του Πρωταθλήματος έμοιαζε με έναν άτυπο διαγωνισμό στον οποίο ΑΕΚ και Ολυμπιακός συναγωνίζονταν για το ποιός θα έχει τα περισσότερα αποτυχημένα αποτελέσματα. Τα “δώρα” της μιας ομάδας προς την άλλη επιστρέφονταν ως “μη αποδεκτά” και η κούρσα για τον Τίτλο αποκτούσε μια “άγρια” ομορφιά καθώς οι δύο διεκδικητές έδειχναν ικανοί τόσο για το καλύτερο όσο και για το χειρότερο. Στις 16 Απριλίου 1967 η ΑΕΚ υποδέχεται στη Νέα Φιλαδέλφεια τον Πανσερραϊκό τον οποίο και συντρίβει με 5-1 έχοντας απόσταση 3 βαθμών από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό.
Πέντε ημέρες μετά, το Πρωτάθλημα θα διακοπεί για περισσότερο από ένα μήνα καθώς τα γήπεδα των ομάδων και μεταξύ αυτών τόσο το Στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας όσο και το Στάδιο Καραϊσκάκη, θα χρησιμοποιηθούν από τους ιθύνοντες της στρατιωτικής δικτατορίας που έχει στο μεταξύ επιβληθεί στη χώρα, για … “αλλότριους σκοπούς”, σαν χώροι συγκέντρωσης συλληφθέντων αντιφρονούντων. Βέβαια ο επαγγελματισμός του Γένε Τσάκναντι αλλά και ο όρος στο συμβόλαιο του ότι μπορούσε να απολυθεί χωρίς αποζημίωση αν απουσίαζε από μία έστω προπόνηση τον έφεραν στο γήπεδο την ώρα της προγραμματισμένης συνάντησης της 21ης Απριλίου 1967.
Οι αθλητικές συναντήσεις ήταν για ευνόητους λόγους από τις πρώτες εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής που το δικτατορικό καθεστώς αποκατέστησε την ομαλή λειτουργία τους και η Ένωση επανήλθε στις αγωνιστικές υποχρεώσεις στις 21/5/1967 παίρνοντας την νίκη στο Αιγάλεω κόντρα στην τοπική ομάδα με 0-2 και δύο γκολ του Παναγιώτη Βεντούρη που σε συνδυασμό με την ισοπαλία των ερυθρόλευκων στη Βέρροια έφεραν την ΑΕΚ σε απόσταση αναπνοής 2 βαθμών από την κορυφή. Δύο αγωνιστικές αργότερα η ΑΕΚ θα διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο του “ιδανικού αυτόχειρα” όταν υποδεχόμενη τον Εθνικό στην Νέα Φιλαδέλφεια, δίνοντας μια στείρα παράσταση “για έναν ρόλο” θα χάσει αμέτρητες ευκαιρίες παίζοντας τους Πειραιώτες “σαν την γάτα με το ποντίκι” και μένοντας στο 0-0 απομακρυνόμενη και πάλι στους 3 βαθμούς από τον Ολυμπιακό. Για τους περισσότερους όλα τέλειωσαν εκείνο το απόγευμα καθώς ακόμη και νίκη της ΑΕΚ στο επερχόμενο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό δεν θα ήταν αρκετή ελέω του συστήματος βαθμολόγησης που έδινε 3 βαθμούς για νίκη, 2 για ισοπαλία και 1 για ήττα, ενώ το Πειραϊκό “ντέρμπι” Εθνικού – Ολυμπιακού της τελευταίας αγωνιστικής, μόνο κατ’ ευφημισμόν υπολογιζόταν σαν τέτοιο και οι φιλικές σχέσεις των δύο ομάδων του μεγάλου λιμανιού δεν επέτρεπαν καμία Ενωσίτικη αισιοδοξία. Στις 10/6/1967 στο Φάληρο η μοίρα έδειξε τις … προθέσεις της καθώς ο Μίμης Παπαϊωάννου σκόραρε στο 14′ κάνοντας το 0-1, ο δεξιός οπισθοφύλακας των ερυθρόλευκων Γιάννης Γκαϊτατζής ισοφάρισε σε 1-1 στο 17′ και το φοβερό σουτ του Κώστα Νικολαΐδη στο 88′ που έμοιαζε βέβαιο γκολ έδιωξε ο απογειωθείς Φρονιμίδης εκπλήσσοντας τους πάντες και κάνοντας την “απόκρουση της καριέρας” του.
Στην τελική κατάταξη η Ένωση κατατάχθηκε δεύτερη με 76 βαθμούς έναντι 79 του Πρωταθλητή Ολυμπιακού ο οποίος -ίσως και δίκαια- κατέκτησε τον δεύτερο συνεχόμενο Τίτλο του παρουσιάζοντας τόσο την καλύτερη επίθεση όσο και την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης.
Πρώτος σκόρερ της Ένωσης στην περίοδο 1966-67 και 6ος στην γενική κατάταξη των σκόρερ στην Α΄Εθνική, αναδείχθηκε με 13 γκολ ο Παναγιώτης Βεντούρης ενώ τον ακολούθησαν με 11 γκολ ο Κώστας Νικολαΐδης και 3ος με 10 ο Μίμης Παπαϊωάννου που φαίνεται να “πλήρωσε” την απουσία του λόγω τραυματισμού από τις πρώτες αγωνιστικές του Πρωταθλήματος.
Κύπελλο Ελλάδας
Η ΑΕΚ, όπως και οι υπόλοιπες ομάδες που έφτασαν στους “16” της πρηγούμενης διοργάνωσης θα μπούν απευθείας στον Β’ γύρο όπου η Ένωση στις 14/5/1967 θα νικήσει τον Αθηναϊκό με 4-0 στη Νέα Φιλαδέλφεια και θα προκριθεί στον επόμενο γύρο.
Εκεί θα αποκλείσει στις 14/6/1967 την Ασπίδα Ξάνθης με νίκη 1-5 εκτός έδρας.
Στην Προημιτελική φάση η ΑΕΚ αποκλείστηκε με εντός έδρας ήττα 1-2 από τον Παναθηναϊκό στις 25/6/1967 μετά από γκολ του Στέλιου Σκευοφύλακα και των Τάκη Λουκανίδη και Ανδρέα Παπαεμμανουήλ.
Οι “πράσινοι” κατέκτησαν το τρόπαιο στις 6/7/1967 με νίκη 1-0 επί του Πανιωνίου και σκόρερ τον Γραμμό στο 56′ στο Στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας.
Η Παρουσία στην Ευρώπη
Όπως συνηθιζόταν εκείνα τα χρόνια, η ΑΕΚ ξεκινά την αγωνιστική περίοδο 1966/67 με το ευρωπαϊκό της παιχνίδι. Αντίπαλός της η πορτογαλική Sporting CLube de Braga, πιο γνωστή σήμερα στο κοινό ως Braga που μόλις είχε κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της στην Πορτογαλία και έκανε την παρθενική της εμφάνιση στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η ΑΕΚ ήταν το φαβορί τουλάχιστον στα χαρτιά, αλλά η εμφάνισή της ήταν πολύ κακή. Πολύ γρήγορα, στο 24ο μόλις λεπτό, ο Λουσιάνο Αλπίνιο εκμετελλεύεται το λάθος του Μπαλόπουλου που επιστρέφει τη μπάλα χλιαρά στο Μανιατέα και προλαβαίνει την έξοδο του Έλληνα γκολκήπερ κάνοντας το 0-1 για τους πρωτόβγαλτους Πορτογάλους. Από εκείνο το σημείο και μετά δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι παίχτηκε ποδόσφαιρο, αφού οι Πορτογάλοι περιορίστηκαν σε πλήρως αμυντική τακτική και κατάφεραν να εκνευρίσουν την ήδη κακή και ανόρεχτη ΑΕΚ. Με σοβαρά προβλήματα στη μεσαία γραμμή και υστερήσαντες κυρίως τους Καραφέσκο και Βασιλείου, η ΑΕΚ δεν κατάφερε να διασπάσει το αμυντικό τείχος της Braga και περιορίστηκε σε παιχνίδι “δύναμης” με αποκορύφωμα το εν ψυχρώ κτύπημα εκτός φάσης του Βασιλείου στο Λουτσιάνο στο 54ο που επέφερε τρίλεπτη διακοπή και γενική σύρραξη στον αγωνιστικό χώρο. Η ΑΕΚ δεν κατάφερε να απειλήσει σε κανένα σημείο του αγώνα την εστία του Αρμάντο και κάπως έτσι οι ελπίδες για πρόκριση απομακρύνθηκαν, αφού μέχρι το τελευταίο σφύριγμα δεν άλλαξε απολύτως τίποτα.
28 Σεπτεμβρίου 1966
ΑΕΚ – Σπόρτινγκ Μπράγκα 0-1 / Διαιτητής ο Ούγγρος Λάγιος Χόρβατ
(Λουσιάνο Αλπίνιο 24′)
ΑΕΚ: Μανιατέας, Βασιλείου, Σταθόπουλος, Σοφιανίδης, Μπαλόπουλος, Σκευοφύλαξ, Μαστρακούλης, Πομώνης, Καραφέσκος, Παπαϊωάννου, Νικολαΐδης
Προπονητής: Τρύφων Τζανετής
Μπράγκα: Αρμάντο, Χοσέ Μάνουελ, Κοΐμπρα, Ολιβέιρα, Ασεβέδο, Εσπινγκαρντέιρο, Λουσιάνο, Μπίνιο, Χοσέ Νέτο, Εστεβάο, Περισόν
Προπονητής: Φερντάντο Αουγκούστο Αμαράλ Καϊάδο
Η ρεβάνς 7 βράδια αργότερα στο Estádio 28 Maio αντιμετωπίστηκε περίπου ως τυπικού χαρακτήρα από τους Πορτογάλλους, με τη διαφορά όμως ότι αυτή τη φορά η ΑΕΚ ήταν… ΑΕΚ και κυριολεκτικά πάτησε τους Πορτογάλους, οι οποίοι σώθηκαν από θαύμα. Η ελληνική ομάδα από το 1ο λεπτό μπήκε στο ματς με τρομερή ενέργεια, έκλεισε τους Πορτογάλους στα καρέ τους και σφυροκοπούσε ανελέητα. Το γκολ έρχεται στο 6′ με την κεφαλιά ψαράκι του Μίμη Παπαϊωάννου μετά από εκτέλεση φάουλ του Μαστρακούλη από αριστερά και η ΑΕΚ φέρνει την υπόθεση πρόκριση στα ίσια. Οι Πορτογάλοι είναι τυχεροί και απαντούν δέκα λεπτά αργότερα με ένα τυχερό σουτ του θηριώδους Εσπινγκαρντέιρο, αλλά η ΑΕΚ δεν το βάζει κάτω. Εξακολουθεί να πιέζει ανελέητα τη Μπράγκα και με εξαίρεση τον Περισόν, όλοι οι αντίπαλοι παίκτες είναι κλεισμένοι στην περιοχή του Αρμάντο για να αποκρούσουν τις επιθέσεις της αφηνιασμένης Ένωσης. Ο Πορτογάλος τερματοφύλακας πραγματοποιεί εκπληκτική εμφάνιση, πετάγεται στις γωνίες του, παραχωρεί κόρνερ, είναι παντού. Και ενώ όλα δείχνουν ότι η ΑΕΚ αργά ή γρήγορα θα βγάλει και το 2ο γκολ, ο Ασεβέδο διώχνει όπως-όπως τη μπάλα από την περιοχή της Μπράγκα, εκείνη καταλήγει στον Περισόν, ο οποίος με εκπληκτική ενέργεια περνάει σαν σταματημένους το Σοφιανίδη και το Μπαλόπουλο, περνάει και το Μανιατέα και από το πουθενά κάνει το 2-1. Στην προσπάθεια του να ανακόψει τον Πορτογάλο επιθετικό, ο Μανιατέας τραυματίζεται κι έτσι αντικαθίσταται από τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα της Ένωσης Βαγγέλη Πετράκη. Το ημίχρονο ολοκληρώνεται και δυστυχώς με την έναρξη της επανάληψης και πάλι σε μια αντεπίθεση, η άμυνα της ΑΕΚ αιφνιδιάζεται και ο κορυφαίος του αγώνα Μιγκέλ Περισόν γράφει το 3-1. Η ΑΕΚ προσπάθησε να ξαναπιέσει με όσες δυνάμεις τις είχαν απομείνει, είχε τις φάσεις για να μειώσει νωρίτερα, αλλά τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν να κλείσει το σκορ στο 84ο λεπτό με αυτογκόλ του Κοΐμπρα. Η πρόκριση είχε χαθεί στο πρώτο ματς και στο γεγονός ότι η ΑΕΚ δεν είχε παιχνίδια στα πόδια της κάτι που εκμεταλλεύτηκε η “Σταχτοπούτα” Μπράγκα και πέρασε ανέλπιστα στο δεύτερο γύρο. Μια ακόμη ευκαιρία για ευρωπαϊκή διάκριση είχε χαθεί τόσο νωρίς…
5 Οκτωβρίου 1966
Σπόρτινγκ Μπράγκα – ΑΕΚ 3-2 / Διαιτητής ο Ιρλανδός Τζων Αντέηρ
(Εσπινγκαρντέιρο 15′, Περισόν 30′, 49′ – Παπαϊώαννου 6′, Κοΐμπρα 84′ αυτ. )
Μπράγκα: Αρμάντο, Χοσέ Μάνουελ, Κοΐμπρα, Ολιβέιρα, Ασεβέδο, Εσπινγκαρντέιρο, Λουσιάνο, Μπίνιο, Χοσέ Νέτο, Περισόν, Εστεβάο
Προπονητής: Φερντάντο Αουγκούστο Αμαράλ Καϊάδο
ΑΕΚ: Μανιατέας (31′ Πετράκης) , Βασιλείου, Φρογουδάκης, Σοφιανίδης, Μπαλόπουλος, Σκευοφύλαξ, Μαστρακούλης, Παπαγεωργίου, Πομώνης, Καραφέσκος, Παπαϊωάννου
Προπονητής: Τρύφων Τζανετής
Το Βαλκανικό Κύπελλο του 1966/67
Η ΑΕΚ τοποθετείται στο 2ο όμιλο μαζί με τη Γιουγκοσλαβική Βαρντάρ Σκοπίων, τη Βουλγαρική Λοκομοτίβ Σόφιας και τη Ρουμάνικη Φαρούλ Κοστάντσας. Ξεκινά με το δεξί νικώντας με 1-0 την Βαρντάρ 1 Φεβρουαρίου στη Νέα Φιλαδέλφεια, παίρνει ισοπαλία με 3-3 στη Σόφια 2 Μαρτίου και κλείνει με νίκη τον άτυπο πρώτο γύρο, αφού κερδίζει τους Βούλγαρους με 1-0 τον Ιούνιο στη Νέα Φιλαδέλφεια. 14 Δεκεμβρίου του 1966 “καθαρίζει” και τους Ρουμάνους της Φαρούλ στη Νέα Φιλαδέλφεια με το άνετο 3-0 και σχεδόν έναν χρόνο αργότερα το Σεπτέμβριο του 1967 έχει τα δύο εκτός έδρας παιχνίδια στα Σκόπια και την Κοστάντσα για να προκριθεί στον τελικό. Η ΑΕΚ παίρνει ισάριθμες ισοπαλίες με το ίδιο σκορ (1-1) και με τη Βαρντάρ και με τη Φαρούλ και πλέον έχει μπροστά της μόνον τη Φενέρ για να κατακτήσει το τρόπαιο.
Ο τελικός της διοργάνωσης είναι “διπλός” και το πρώτο παιχνίδι διεξάγεται στη Νέα Φιλαδέλφεια. Η ΑΕΚ κερδίζει με 2-1 και πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη για να υπερασπιστεί το ελαφρύ της προβάδισμα. Οι Τούρκοι την καταβάλλουν με 1-0 και οδεύουμε προς τρίτο παιχνίδι αφού στο Βαλκανικό Κύπελλο ίσχυαν τότε οι κανόνες του αγγλικού Κυπέλλου και όχι τα εκτός έδρας γκολ. Για να βρεθεί ελεύθερη ημερομηνία, χρειάστηκε να περάσουν 7 μήνες κι έτσι στις 30 Μαΐου του 1968 η ΑΕΚ δίνει ουσιαστικά έναν “τελικό” στο Μιτχάτ Πασσά. Θα χάσει με 3-1 από τη Φενέρ Μπαχτσέ και θα χαθεί μια μεγάλη ευκαιρία για ένα τρόπαιο που εκείνα τα χρόνια δεν είχε χάσει ακόμη την όποια αίγλη του.
30 Μαΐου 1968
Φενέρ Μπαχτσέ – ΑΕΚ 3-1 / Διαιτητής ο Βούλγαρος Τεοντόρ Μπεζίροφ
(Αλτιπαρμάκ Ογκούν 2′, 69′, Σεν Γιλμάζ 33′ – Παπαϊωάννου 71′)
Φενέρ: Σισμέκ Γιαβούζ, Μπιράντ, Σοϊντάν, Ενκινερί, Ακτουνά, Σεν Γιλμάζ, Ν’ Ντογκάν, Τσεβρίμ, Αλτιπαρμάκ Ογκούν, Μουμτσούογλου, Σενγκούλ
Προπονητής: Ινιάκ Μόλναρ
ΑΕΚ: Σεραφείδης (46′ Μανιατέας), Βασιλείου, Μπαλόπουλος, Κεφαλίδης, Σταθόπουλος, Φρογουδάκης, Σταματιάδης, Καραφέσκος, Πομώνης, Νικολαΐδης, Παπαϊώαννου
Προπονητής: Γένε Τσάκναντυ
