Η ΑΕΚ στα πρόθυρα της διάλυσης, ξεκινά τη σεζόν 2012/13 χωρίς να είναι αυτονόητη ούτε η προετοιμασία της ομάδας. Η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει για τα καλά την ΑΕΚ κι έτσι σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη της ομάδας από τους μετόχους της, δημιουργείται μια εκρηκτική κατάσταση. Από το καλοκαίρι ήταν προφανές ότι η ομάδα θα πάλευε για τη σωτηρία της γεγονός τραγικό διότι η ΑΕΚ εκ φύσεως δεν μπορούσε να διαχειριστεί την πραγματικότητα αυτή. Δεν ετέθησαν οι στόχοι που έπρεπε να τεθούν, δηλαδή η σωτηρία της ομάδας. Είτε από άρνηση, είτε στο όνομα μιας ξεχασμένης υπερηφάνειας, ο οργανισμός ΑΕΚ αδυνατεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Το παραπάνω είχε τραγικές συνέπειες μιας και άργησε χαρακτηριστικά να σημάνει ο συναγερμός που καλούσε άπαντες στην ΑΕΚ να την προστατεύσουν από τον υποβιβασμό. Επί 2 μήνες η ΑΕΚ δεν σημειώνει νίκη και τότε σιγά-σιγά οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι στόχος της ομάδας δεν είναι να τελειώσει τη σεζόν αξιοπρεπώς, αλλά να σωθεί. Και πάλι όμως η αντιμετώπιση υπήρξε τρομακτικά χαλαρή σε σχέση με την τραγικότητα ενός υποβιβασμού της. Την κατάσταση περιέγραφε πλήρως η φράση «ΑΕΚ είσαι, δεν πέφτεις» που με ευχαρίστηση και εγκληματική αφέλεια χρησιμοποιούσαν τότε το σύνολο των δημοσιογράφων της ΑΕΚ και η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων της.
Η ομάδα στελεχώθηκε με πολύ χαμηλής ποιότητας και νεαρής ηλικίας ποδοσφαιριστές οι οποίοι εκ των πραγμάτων δεν ήταν σε θέση να σηκώσουν το βάρος της φανέλας με τον Δικέφαλο. Η προετοιμασία έλαβε χώρα στην Αγγλία και ήταν δωρεάν για την ΑΕΚ με αντάλλαγμα να δώσει κάποια φιλικά. Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό θεωρήθηκε φυσιολογική η μη συμμετοχή της ομάδας στο Europa League που αγωνιστικά είχε δικαίωμα συμμετοχής.
Η ανάληψη της προεδρίας από το Θωμά Μαύρο (μέχρι τον Οκτώβρη οπότε και παραιτήθηκε), κατάφερε να συσπειρώσει μια σημαντική μερίδα του κόσμου της ομάδας γύρω από αυτή, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Η ΑΕΚ δεν φρόντισε να προσλάβει αξιόλογο προπονητή ώστε να διατηρήσει το δικαίωμα ελπίδας και ανέθεσε τον ρόλο αυτό στον αμφιλεγόμενο Βαγγέλη Βλάχο.
Το πρωτάθλημα ξεκίνησε στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης, μια ομάδα φορμαρισμένη, παγιωμένη στην πρώτη κατηγορία και στο παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Αστέρας παρατάχθηκε συντηρητικά προφανώς σκεπτόμενος ότι η ΑΕΚ παραμένει ΑΕΚ, όμως κάτι τέτοιο ουδόλως απεδείχθη στον αγωνιστικό χώρο και πήρε τη νίκη σχετικά άνετα. Ο κόσμος της ΑΕΚ έδωσε στίγμα στήριξης χειροκροτώντας τους ανήμπορούς ποδοσφαιριστές, παρ’ όλα αυτά ελάχιστοι διείδαν τον επερχόμενο κίνδυνο υποβιβασμού επιμένοντας στην άρνηση. Ακολούθησε εύκολη ήττα στην Ξάνθη ενώ μεγάλο προβληματισμό προκάλεσε η 3η αγωνιστική όταν η ΑΕΚ ήρθε ισόπαλη εντός έδρας με τον Άρη. Ο αντίπαλος της Ένωσης ήταν εμφανώς κατώτερη ομάδα κι όμως η ΑΕΚ στάθηκε ανίκανη να κερδίσει. Παρ’ όλα αυτά η πλειοψηφία του οργανισμού ΑΕΚ συνεχίζει να ζει στον αστερισμό των περασμένων μεγαλείων και να προβληματίζεται για το ενδεχόμενο να μείνει η ομάδα εκτός πλέυ οφ. Οι ήττες συνεχίστηκαν με αποτέλεσμα την απομάκρυνση του Βλάχου και χρειάστηκε να φτάσει 28η Οκτωβρίου προκειμένου η ΑΕΚ να κάνει την πρώτη της νίκη. Με ευκολία ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό με 1-0 και την αμέσως επόμενη αγωνιστική έχασε 0-4 από τον Ολυμπιακό ο οποίος ακόμη και απέναντι στην ΑΕΚ των «ανήλικων» έλαβε τη βοήθεια της διαιτησίας προκειμένου να βεβαιώσει τη νίκη του μιας και στην αρχή του αγώνα ο διαιτητής αρνήθηκε καταφανέστατο πέναλτι στην ΑΕΚ.
Το χειμώνα έχοντας μόλις 3 νίκες, η ομάδα ενισχύεται με τους Πετρόπουλο, Μητρόπουλο, Καραλή και Ανάκογλου, 2 μήνες πριν είχε ήδη προσλάβει τον Λίνεν στη θέση του προπονητή και ελπίζει βάσιμα πλέον ότι μπορεί να σώσει τη χρονιά δεδομένου ότι και το επίπεδο των αντιπάλων της ήταν εξαιρετικά χαμηλό. Μετά την αναμενόμενη ήττα στην Τρίπολη, ακολουθούν 6 αγώνες στους οποίους η ΑΕΚ παραμένει αήττητη (4 νίκες και δύο ισπαλίες με Άρη και ΠΑΟΚ). Ο κόσμος της που δειλά-δειλά έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί τη λέξη «σωτηρία» ανακτά της ελπίδες του και πιστεύει ότι έστω κι έτσι, η αξιοπρέπεια της ΑΕΚ θα διασωθεί και η ομάδα θα αποφύγει τον υποβιβασμό.
Από τη στιγμή εκείνη, μια σειρά γεγονότων οδηγεί την ΑΕΚ στον υποβιβασμό: Εντός της ομάδας υπάρχουν κάποιες καταγγελίες ότι ορισμένοι ποδοσφαιριστές είναι στημένοι εναντίον της. Ο Λίνεν μετά τη ντροπιαστική ήττα στα Γιάννενα το δηλώνει ευθαρσώς και απερίφραστα και απομακρύνεται. Την ίδια περίοδο, κατά την προσφιλή και συνηθισμένη τακτική της Κυβέρνησης, σε νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας ψηφίζεται μια διάταξη κατά την οποία η εκκαθάριση πτωχευμένων ΠΑΕ ολοκληρώνεται σε 3 μήνες υποχρεωτικά αντί για 3 έτη που ίσχυε ως τότε. Τέλος, ανταγωνιστές της ΑΕΚ όπως ο Άρης, καταφέρνουν και μετατρέπονται σε Μπαρτσελόνα και άλλες, παρόμοιες ομάδες πετυχαίνουν νίκες που εκπλήσσουν τους πάντες. Η ιστορία επαναλαμβάνεται για την ΑΕΚ που όπως και στο μπάσκετ, έτσι και στο ποδόσφαιρο, όταν πάλεψε για τη σωτηρία της, εκτός από τον κακό της εαυτό είχε να αντιμετωπίσει και την…ατυχία να διαμορφώνονται πέρίεργα σκορ στους υπόλοιπους αγώνες.
Στο μεταξύ σε έναν ακόμη «τελικό» κερδίζει τη Βέροια με γκολ-λύτρωση από τον ποδοσφαιριστή Κατίδη στο τέλος του αγώνα. Αντί πανηγυρισμού, ο σκόρερ χαιρέτησε τον κόσμο της ομάδας ναζιστικά και το ίδιο βράδυ τελικά χαιρέτησε και την ΑΕΚ δια παντός.
Όπως είχαν διαμορφωθεί τα πράγματα, η ΑΕΚ ήθελε 3 βαθμούς για να σωθεί στις τελευταίες 2 αγωνιστικές. Η μία εντός έδρας με τον Πανθρακικό και η άλλη στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο. Το ματς με τους Θρακιώτες μετατρέπεται σε πανενωσίτικο κάλεσμα και η προσέλευση φέρνει στο νου άλλες εποχές. Σε ένα ματς που το άγχος και η νευρικότητα στο γήπεδο ήταν στον ανώτερο βαθμό, η ΑΕΚ είναι ακίνδυνη, άτολμη και κακή. Όσο περνάει ο χρόνος, η ατμόσφαιρα μυρίζει θάνατο και ο Πανθρακικός κερδίζει συνεχώς έδαφος. Τελικά, 10 λεπτά πριν τη λήξη ο Μπουγαϊδης σημειώνει αυτογκόλ και η ΑΕΚ είναι με το ενάμιση πόδι στη Β’ Εθνική. Οπαδοί εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο, επιτίθενται κατά πάντων και λεηλατούν τα υπάρχοντα της ομάδας. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα ανθρώπων, οι οποίοι έχουν εισβάλει στο γήπεδο και κλέβουν ποδοσφαιρικά παπούτσια. Όλα έχουν πια τελειώσει, η διοίκηση της ομάδας εξαφανίζεται, ο προπονητής Τραϊανός Δέλλας δίνει ολομόναχος τη μάχη στα αποδυτήρια ώστε να γίνει το αυτονόητο και απόλυτα φυσιολογικό για τα ελληνικά δεδομένα και ό,τι ακριβώς θα συνέβαινε αν στη θέση της ΑΕΚ ήταν οποιαδήποτε άλλη ομάδα: Να ολοκληρωθεί ο αγώνας κανονικά και να μην υπάρξει αφαίρεση βαθμών. Τελικά αυτό δεν συμβαίνει και η ΑΕΚ χάνει το ματς στα χαρτιά με 0-3 ενώ της επιβάλλεται ποινή αφαίρεσης 3 βαθμών από το πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ προσφεύγει στην αθλητική δικαιοσύνη προκειμένου να της επιστραφούν οι βαθμοί αλλά πλέον δεν το πιστεύει κανείς. Ένα θλιβερό σκορποχώρι εμφανίζεται στους δρόμους ζητώντας τη δικαίωση της ΑΕΚ πιο πολύ για τυπικούς λόγους παρά για ουσιαστικούς. Αυτή τη φορά δεν εμφανίστηκαν βουλευτές, δήμαρχοι και λοιποί κρατικοί αξιωματούχοι όπως με τον Ολυμπιακό όταν του αφαιρέθηκαν βαθμοί με τον Πανιώνιο. Επίσης, ο Αντρέας Δημητρέλος κατέθεσε αίτηση μηδενισμού του Άρη που παραβίασε το αυτοδιοίκητο του ελληνικού ποδοσφαίρου προσφεύγοντας για υπόθεσή του στα πολιτικά δικαστήρια, κίνηση απόλυτα νόμιμη και φυσιολογική από τον Δημητρέλο αλλά κανείς δεν βρέθηκε όχι να τη στηρίξει, ούτε καν να την αναδείξει. Προφανώς απερρίφθη.
Χωρίς να έχει εκδοθεί απόφαση για την τύχη της προσφυγής εναντίον του μηδενισμού, η ΑΕΚ αγωνίζεται στο Περιστέρι όπου αφήνει τον επιθανάτιο ρόγχο της με την εικόνα του Νίκου Πανταζή να περιγράφει τα πάντα, σκορπίζοντας τη θλίψη στα εκατομμύρια των οπαδών της ανά τη Γη. Εάλω η ΑΕΚ.

* Στο θεσμό του Κυπέλλου, η ΑΕΚ κληρώνεται με την Καβάλα που τότε αγωνίζονταν στη Β εθνική. Στις 12/12 ταξιδεύει στην πόλη της Μακεδονίας για τον πρώτο αγώνα ο οποίος έρχεται 0-0. Στη ρεβάνς του ΟΑΚΑ στις 19/12 η ΑΕΚ αποκλείστηκε χάνοντας με 0-1 με γκολ του Ενσαλίβα στο 54’. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η ΑΕΚ αποκλείστηκε από κατώτερη ομάδα, ήταν όμως η πρώτη φορά που κανείς δε νοιάστηκε. Ούτε καν για το χέρι του Καλαγκάνη στο 71’ σε φάση που ο διαιτητής Βοσκάκης αρνήθηκε το πέναλτι στην ΑΕΚ. Λίγο έλειψε να χαθεί η πρόκριση “στα χαρτιά” μιας και η ΑΕΚ δεν είχε 2.600 ευρώ να πληρώσει στον διαιτητή για τα έξοδα μετάβασης, ποσό που κάλυψε ο Λάκης Νικολάου στο ημίχρονο της αναμέτρησης. Πρωτοφανής κατάντια για την κάποτε μεγάλη Αθλητική Ένωση Κωνσταντινούπολης.

Το κύπελλο κατέκτησε η ομάδα του Ολυμπιακού νικώντας με 1-3 στην παράταση του τελικού του ΟΑΚΑ τον Αστέρα Τρίπολης.