Ο Ιταλός κεντρικός αμυντικός γεννήθηκε στην Καστελαμάρε ντι Στάμπια (επαρχία της Νάπολης) στις 21 Μαρτίου 1977  κι έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στη Ρετζίνα. Αγωνίστηκε σε αρκετές ακόμα ομάδες της Ιταλίας (Τρίκασε, Λέτσε, Σιένα), με κορυφαία στιγμή της καριέρας του στην πατρίδα του το πέρασμα του από τη μεγάλη Ίντερ τη σεζόν 2000/2001. Φόρεσε και τη φανέλα της Ολυμπιακής Ομάδας της Ιταλίας στο Σύδνεϋ το 2000.

Στην ΑΕΚ ήρθε το καλοκαίρι του 2005 ως προσωπικό στoίχημα του τότε τεχνικού διευθυντή της Ομάδας Ίλια Ίβιτς. Γενικά άφησε καλές εντυπώσεις με την παρουσία του στην Ένωση παρά το γεγονός ότι δεν αποτελεί και καμιά εξαιρετική παστά ποδοσφαιριστή. Διακρίθηκε ιδιαίτερα για το πάθος και τη δύναμη που έβγαζε στο γήπεδο, στοιχειά που τον έφεραν συχνά σε αντιπαράθεση με παίκτες και οπαδούς των αντιπάλων ομάδων και ταυτόχρονα τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό σε μερίδα των φανατικών οπαδών της ΑΕΚ. Στα μειονεκτήματα του συμπεριλαμβάνονται κάποιες αδυναμίες του στις τοποθετήσεις μέσα στην περιοχή, η ανεπαρκής τεχνική του κατάρτιση και η δυσκολία του να ανταποκριθεί απέναντι σε κάλους αντίπαλους επιθετικούς που τον έφερε συχνά σε δύσκολη θέση σε ματς υψηλών απαιτήσεων.

Η διετία παρουσίας του Ιταλού στην ΑΕΚ κορυφώθηκε με την ‘’ηρωική’’ εμφάνιση του στην ιστορική νίκη επί της Μίλαν για το Champions’ League. Εάν πάντως έχει να διαλέξει κάνεις μια στιγμή για να θυμάται από το πέρασμα του Τσιρίλο από την ΑΕΚ αυτή είναι το γκολ της ισοφάρισης που πέτυχε με εκπληκτικό τρόπο απέναντι στην Άντερλεχτ (τελικό αποτέλεσμα 2-2), πάλι στο Champions’ League, και κυρίως ο πανηγυρισμός που ακολούθησε με το φακό να αποτυπώνει τις σφιγμένες γροθιές, τις φλέβες που πετάγονται από παντού και έναν Τσιρίλο σε πραγματικά έξαλλη κατάσταση. Στιγμές σαν κι αυτή αρκούν από μόνες τους για να αναδείξουν τους λόγους για τους οποίους ο κόσμος παθιάζεται τόσο με το άθλημα ποδόσφαιρο. Για όσους ‘’νιώθουν’’ και μόνο γι’ αυτούς.

Αξίζει ειδικής αναφοράς η σχέση που ανέπτυξε ο Ιταλός με τον κόσμο της ομάδας. Ο Τσιρίλο επεδίωξε και πέτυχε να αγαπηθεί από τους φανατικούς. Το πάθος του μέσα στο γήπεδο και το αλανιάρικο στυλ του που προδιαθέτει σε σκληροτράχηλους εκπροσώπους ενός ποδοσφαίρου που η εποχή του πέρασε ανεπιστρεπτί μέσα στον ορυμαγδό της φράντζας και των τατουάζ που το αντικατέστησε, έφεραν σχεδόν ως φυσικό επακόλουθο τη δημιουργία αυτής της σχέσης. Έλαβε και το προσωνύμιο ‘’sexy Bruno’’ (οε οε οε) από τους οπαδούς με αφορμή κάποιες ατυχείς ενδυματολογικά στιγμές που είχε μέσα στο γήπεδο.

Το καλοκαίρι του 2007 άφησε την ΑΕΚ για την ισπανική Λεβάντε. Συνέχισε στην Ιταλία και την Ρετζίνα επιδιώκοντας παράλληλα να ξαναπαίξει στην Ελλάδα, χώρα με την οποία τον συνοδεύουν πλέον και οικογενειακοί δεσμοί (παντρεύτηκε Ελληνίδα, έχει και μια κόρη). Πέτυχε να επιστρέψει στη χώρα μας για λογαριασμό του ΠΑΟΚ το 2009. Στη Θεσσαλονίκη έμεινε για 3 σεζόν αv και δεν έπιασε υψηλά επίπεδα απόδοσης, με τα χρόνια να βαραίνουν πλέον αρκετά το κορμί του και τους οπαδούς να τον στοχοποιούν σε ορισμένες περιπτώσεις.

Μελανό σημείο της παρουσίας του στον ΠΑΟΚ, καθώς και της σχέσης που είχε αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια με τον κόσμο της ΑΕΚ οι (επιεικώς) ηλίθιες, προκλητικές δηλώσεις στις οποίες προχώρησε παραμονές της ρεβάνς του ημιτελικού Κυπέλλου του 2011 μεταξύ ΠΑΟΚ-ΑΕΚ. Δηλώσεις στις οποίες κάλεσε τους οπαδούς της ομάδας της Θεσσαλονίκης να κάνουν το γήπεδο …μπουρδέλο ώστε ο ΠΑΟΚ να κατακτήσει την πρόκριση. Τελικά την επιθυμία του Τσιρίλο ικανοποίησε η ίδια η ΑΕΚ…

Επόμενη στάση για τον Τσιρίλο ήταν η Κύπρος και η Αλκή Λάρνακας. Ακολούθησε ένα πέρασμα από την Μετζ (Γαλλία) και το καλοκαίρι του 2013 βρέθηκε ξανά στην ΑΕΚ βοηθώντας την στο νέο δύσκολο ξεκίνημα που επιχείρησε από τα γήπεδα της Γ’ Εθνικής. 1 χρόνο μετά αποχώρησε εκ νέου, για να βρει επαγγελματική στέγη στο ανανεωμένο Ινδικό Πρωτάθλημα και σε κάποια PuneCity,  έχοντας μάλιστα ως συμπαίκτη του τον παλιό γνώριμο από την κοινή παρουσία τους στην ΑΕΚ Κώστα Κατσουράνη.

Άφησε ως παρακαταθήκη 77 συμμετοχές σε επίσημα ματς και 4 γκολ με τη φανέλα της ομάδας.