Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι (Dmytro Anatoliiovych Chygrynskyi) – (2016/ 2021)

Γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1986 στο Ιζίασλαβ της τότε Σοβιετικής Ένωσης στα τωρινά εδάφη της Ουκρανίας. Ξεκίνησε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο στις ακαδημίες της Λβιβ και σε ηλικία 16 ετών πήρε συμμετοχές με την αντρική ομάδα αγωνιζόμενος στη θέση του κεντρικού αμυντικού. Αμέσως κινητοποιήθηκε η Σαχτάρ Ντόνετσκ, τότε ανερχόμενη δύναμη στο Ουκρανικό ποδόσφαιρο και νταμπλούχος για την σεζόν 2001-02, η οποία και τον απέκτησε.
Ο νεαρός Ντμίτρο βρέθηκε από το δυτικό άκρο της Ουκρανίας στο ανατολικό και μετά από 4 χρόνια αρχικά στην τρίτη και μετέπειτα στην δεύτερη ομάδα της Σαχτάρ, πήρε το εισιτήριο για την πρώτη ομάδα όπου έγινε πολύ γρήγορα βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος στο κέντρο της άμυνας. Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του τόσο στην Ουκρανική Λίγκα όσο και στο Champions League ήταν τέτοιες που ανάγκασαν το καλοκαίρι του 2009 την Μπαρτσελόνα να δαπανήσει 25 εκ. ευρώ για να τον φέρει στην Βαρκελώνη και να γίνει ο πρώτος Ουκρανός ποδοσφαιριστής που φόρεσε την φανέλα των «μπλαουγκράνα».
Η καριέρα του στους Καταλανούς ήταν σύντομη και καθόλου εντυπωσιακή καθώς άρχισαν να εμφανίζονται συχνοί τραυματισμοί, κυρίως στα γόνατα, που δεν του επέτρεψαν να δείξει τις ικανότητες του με αποτέλεσμα μόλις μετά από έναν χρόνο να πάρει τον δρόμο της επιστροφής για το Ντόνεντσκ. Έμεινε για ακόμη 5 χρόνια στην Σαχτάρ με λίγες όμως συμμετοχές αφού τα προβλήματα τραυματισμών ήταν σύνηθες φαινόμενο για τον υψηλόσωμο αμυντικό και τον άφηναν εκτός δράσης για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Ελεύθερος πλέον από την Σαχτάρ, αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στην τότε ανερχομένη δύναμη της Ουκρανίας Ντνίπρο αλλά και εκεί οι συμμετοχές του κινήθηκαν σε πολύ χαμηλά νούμερα. Έτσι μετά από μόλις ένα χρόνο έμεινε ξανά ελεύθερος και βρέθηκε στην ατζέντα της ΑΕΚ με την οποία υπέγραψε συμβόλαιο 2 ετών το καλοκαίρι του 2016.
Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο ΟΑΚΑ ο «Τσίγκρι» και έχοντας όλη την προηγούμενη εμπειρία σε τόσο υψηλό επίπεδο, έγινε αμέσως ο ηγέτης της άμυνας της ΑΕΚ. Με οποιονδήποτε παρτενέρ και να συνεργάστηκε στο κέντρο της άμυνας και σε οποιοδήποτε αγωνιστικό σύστημα, όταν ο Ουκρανός ήταν υγιής αποτελούσε τον βράχο της Κιτρινόμαυρης άμυνας και το σημείο αναφοράς για όλους τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε. Με την φανέλα της «Ένωσης» κατάφερε πολλά καθώς συμπλήρωσε 125 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις σκοράροντας 5 γκολ. Ήταν βασικός στην σεζόν 2017-18 που η ΑΕΚ στέφθηκε Πρωταθλήτρια μετά από 24 χρόνια και συμμετείχε επίσης σαν βασικός και στους 4 Τελικούς Κυπέλλου που αγωνίστηκε η ΑΕΚ στο διάστημα 2017-2020, χωρίς όμως να γευτεί την χαρά κάποιας κατάκτησης.
Ανανέωσε το συμβόλαιο του δύο φορές, αρχικά το 2018 για μια διετία έως το 2020 και μετά έως το 2021. Το τέλος της σεζόν 2020-21 σήμανε και το τέλος της καριέρας του στην «Ένωση» αφού αποφασίστηκε με κοινή συναίνεση η αποχώρηση του από την ομάδα σαν ελεύθερος.

Η λύση της συνεργασίας με την ΑΕΚ όμως, δεν σήμανε και την αποχώρηση του από την Ελλάδα αφού για τα 2 επόμενα χρόνια ήταν ο στυλοβάτης της άμυνας του Ιωνικού με την ομάδα της Νίκαιας ενώ έκανε πολύ θετική εντύπωση στην πρώτη χρονιά, την αμέσως επόμενη δεν κατάφερε να αποφεύγει τελικά τον υποβιβασμό στην Football League. Το καλοκαίρι του 2023, ο Ντμίτρο αποφάσισε να επιστρέψει στην αγαπημένη του Σαχτάρ με σκοπό να κρεμάσει στην Ουκρανική ομάδα τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια γνωρίζοντας τα λιγοστά περιθώρια χρόνου συμμετοχής που θα έβρισκε εκεί.
Ο «Ιησούς», όπως χαϊδευτικά τον βάφτισαν στην Ελλάδα λόγω του παρουσιαστικού του, ήταν και βασικό στέλεχος της Εθνικής Ουκρανίας όταν φυσικά ήταν υγιής. Έγινε διεθνής τυπικά το 2007 αλλά ήταν στον πάγκο της ομάδας και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στην Γερμανία χωρίς να πάρει λεπτό συμμετοχής. Αυτό το Μουντιάλ ήταν και η μοναδική μεγάλη διοργάνωση που συμμετείχε με την Ουκρανία αφού όπως αναφέρθηκε και παραπάνω αντιμετώπισε συχνά πολλά προβλήματα τραυματισμών. Αποσύρθηκε από την Εθνική πολύ νωρίς, το 2011 σε ηλικία μόλις 25 χρονών.
Ο Ουκρανός ήταν ένας παγκόσμιας κλάσης αμυντικός που αν δεν τον ταλαιπωρούσαν τόσο συχνά τα προβλήματα τραυματισμών θα έπαιζε για κορυφαίες ομάδες και δεν θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να τον δούμε να αγωνίζεται στην Ελλάδα. Καθοδηγούσε άψογα τους συμπαίκτες του και δεν είναι τυχαίο ότι δίπλα στον «Τσίγκρι» εμφάνισαν σημαντική βελτίωση κεντρικοί αμυντικοί όπως ο Λαμπρόπουλος και ο Βράνιες. Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, ο Ουκρανός ήταν και ένα υπόδειγμα επαγγελματία με τρομερό ήθος και ταπεινοφροσύνη που ήταν εμφανή εντός και εκτός γηπέδου. Αποτέλεσε ένα κόσμημα τόσο για την Ιστορία της ΑΕΚ όσο και για το Ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικά. Κατά διαστήματα και σε ανύποπτο χρόνο, εκδήλωσε επανειλημμένα την επιθυμία να επιστρέψει κάποτε στην ΑΕΚ και να ανταποδώσει την αγάπη και τον σεβασμό που εισέπραξε από τον κόσμο της, προσφέροντας από κάποιο πόστο στην ομάδα.