Τάσος Κωνσταντίνου – (1972/1981)

Διεθνής Κύπριος επιθετικός με πολυετή συνεχή παρουσία και προσφορά στην ΑΕΚ που έμεινε στην Ιστορία της ομάδας καταγεγραμμένος όχι με το επώνυμο αλλά με το μικρό του όνομα, κάτι συνηθισμένο για τους εκ Κύπρου προερχόμενους ποδοσφαιριστές της εποχής.
Γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου 1951 στο Παλαιομέτοχο της Κύπρου, 20 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Λευκωσίας. Το 1959 σε ηλικία 8 ετών ακολούθησε τους γονείς και τα αδέλφια του στην οικογενειακή μετανάστευση στο Λονδίνο. Εκεί άρχισε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο εντασσόμενος στις Ακαδημίες Ποδοσφαίρου της Φούλαμ. Όταν το 1966 η Κυπριακή ΕΠΑ Λάρνακας επισκέφθηκε την Αγγλική πρωτεύουσα για φιλικούς αγώνες, οι άνθρωποι της ομάδας ζήτησαν να δουν τα ταλέντα που αναδεικνύονταν από την Κυπριακή παροικία. Βλέποντας τον 15χρονο Τάσο, εντυπωσιάστηκαν και του προσέφεραν ένα αεροπορικό εισιτήριο ανοιχτής ημερομηνίας για να επιστρέψει στην Κύπρο και να ενταχθεί στην δύναμη της ομάδας.
Ο Τάσος που πάντα ονειρευόταν μια καριέρα στο Κυπριακό και το Ελλαδικό ποδόσφαιρο, δεν άργησε να πάρει την απόφαση της επιστροφής στην πατρίδα όπου και πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο στην ΕΠΑ Λάρνακας, την ομάδα που η συγχώνευση της με τον Πεζοπορικό δημιούργησε την σημερινή ΑΕΚ Λάρνακας. Με την ΕΠΑ Λάρνακας κατέκτησε το Πρωτάθλημα της περιόδου 1969-70 στην Κύπρο, χρονιά κατά την οποία αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος με 15 γκολ.
Με την ΕΠΑ Λάρνακας είχε και τις πρώτες Ευρωπαϊκές συμμετοχές του συμμετέχοντας στην οδυνηρή εμπειρία της Κυπριακής ομάδας όταν αντιμετώπισε σε ζευγάρι αγώνων για τον Α’ γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών την Μπορούσια Μένχενγκλάντμπαχ γνωρίζοντας συντριβές με 0-6 στις 16/9/1970 στην Κύπρο και 10-0 στις 22/9/1970 στην Γερμανία.
Το καλοκαίρι του 1972 ο Τάσος μεταγράφεται στην ΑΕΚ και σε αντίθεση με αρκετούς συμπατριώτες του που πέρασαν σχεδόν απαρατήρητοι από το Ελληνικό ποδόσφαιρο, ξεκινά μια καριέρα που θα ολοκληρωθεί στο τέλος της περιόδου 1980-81 έχοντας πετύχει στην διάρκεια της αξιοζήλευτα επιτεύγματα και διακρίσεις.
Με την κιτρινόμαυρη φανέλλα συμπλήρωσε 147 συμμετοχές σε αγώνες Πρωταθλήματος στις οποίες σημείωσε 50 γκολ. Είχε 21 συμμετοχές σε αγώνες για το Κύπελλο Ελλάδς όπου σημείωσε 7 γκολ και 20 συμμετοχές σε αγώνες Ευρωπαϊκών Κυπέλλων στούς οποίους σημείωσε 6 γκολ.
Σαν ποδοσφαιριστής διακρίθηκε για την προσωπικότητα του, την μνημειώδη ικανότητα του στις διεισδύσεις στην αντίπαλη περιοχή, την ευφυΐα του και την παροιμιώδη ψυχραιμία που έδειχνε σε στιγμές που κατά το κοινώς λεγόμενο η μπάλλα “έκαιγε”. Όντας μέλος της εκάστοτε επιθετικής γραμμής της ομάδας ευτύχησε να συνυπάρξει σε αυτήν με κορυφαίους στράϊκερ ανά εποχή όπως οι Παπαϊωάννου, Μαύρος, Μπάγεβιτς κ.ά. με αποτέλεσμα ίσως ποτέ να μην αποτελεί ο ίδιος το βαρύ πυροβολικό της γραμμής κρούσης. Αυτό δεν τον φόρτωσε ποτέ με συμπλεγματικές αντιλήψεις και απερίσπαστος πρόσφερε απλόχερα τις υπηρεσίες του άλλοτε αθόρυβα και άλλοτε “κλέβοντας” την θέση του πρωταγωνιστή. Το κεραυνοβόλο σουτ που εξαπέλυε σε συνδυασμό με το “κρύο αίμα” που διέθετε ανεξαρτήτως κρισιμότητας της στιγμής τον αναγόρευσαν και σε κορυφαίο εκτελεστή πέναλτι με συντριπτικά ποσοστά ευστοχίας.
Σε μια τέτοια συγκυρία βρέθηκε και στις 29/9/1976 στην παγωμένη Μόσχα στη ρεβάνς του υπέρ της ΑΕΚ 2-0 της Νέας Φιλαδέλφειας για τον Α’ γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Η λήξη της κανονικής διάρκειας βρήκε τους Μοσχοβίτες νικητές με 2-0 ισοφαρίζοντας το σκορ του πρώτου αγώνα και το ματς οδηγήθηκε στην παράταση. Στο τελευταίο λεπτό της, η ΑΕΚ κέρδισε πέναλτι και τα μάτια όλων στράφηκαν στον Τάσο. Κανείς άλλος δεν διανοήθηκε να αναλάβει την εκτέλεση και με πιθανή αστοχία να ριψοκινδυνεύσει την παραπομπή του αγώνα στην διαιδικασία των πέναλτις. Ο αρχηγός Μίμης Παπαϊωάννου απλά πλησίασε τον Τάσο και εκφράζοντας την πίστη του σε αυτόν του έδωσε την εντολή : “Τέλειωσε τους !” Ο ατάραχος Τάσος έστησε τη μπάλλα στην άσπρη βούλα και εκτέλεσε τον Γκόνταρ στέλνοντας την ΑΕΚ στον Β’ γύρο και στη συνέχιση της μεγαλειώδους πορείας της μέχρι τον Ημιτελικό. Φημολογείται ότι -ως μανιώδης λάτρης του τζόγου- δήλωσε αργότερα ότι : “Έχω ζήσει πολλές παρόμοιες στιγμές τζογάροντας μεγάλα ποσά στο καζίνο, σε ένα πέναλτι θα κολλούσα;”.
Το κράμα ευφυΐας και ψυχραιμίας που τον διέκρινε, τον εμπόδισε να ικανοποιήσει το αίτημα χιλιάδων Ενωσιτών, όταν στην κονιορτοποίηση του Ολυμπιακού με 6-1 για το Κύπελλο Ελλάδας το 1978 έχοντας αφήσει πεσμένους στο χόρτο Κελεσίδη και Σιώκο, προχωρούσε περπατώντας προς την κενή εστία για να γράψει το 3-1 και δεν υπέκυψε στις κραυγές – εκκλήσεις για να ξαπλώσει και να βάλει το γκολ με το κεφάλι, φοβούμενος όπως δήλωσε διαιτητική τιμωρία για διακωμώδηση.
Η αποχώρηση του από την ΑΕΚ το 1981 σήμανε και την λήξη της ποδοσφαιρικής του καριέρας αφού εγκατέλειψε την ενεργό δράση έχοντας κερδίσει στην Ελλάδα 2 Πρωταθλήματα (1978, 1979) και 1 Κύπελλο (1978) και έχοντας συμμετάσχει σε Ημιτελικό Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ (1977).
Υπήρξε αναπόσπαστο μέλος της κιτρινόμαυρης οικογένειας και όποτε του δινόταν η ευκαιρία συμμετείχε σε εκδηλώσεις των παλαιμάχων του Συλλόγου.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 2008 στο στάδιο Γ.Σ.Ζ. της Λάρνακας, οι ομάδες των Συνδέσμων Αμοιβομένων Ποδοσφαιριστών Ελλάδας και Κύπρου τέθηκαν αντιμέτωπες σε αγώνα προς τιμήν του. Ο Τάσος αγωνίστηκε και με τις δύο ομάδες και μετά το τέλος του αγώνα βραβεύθηκε από πλήθος φορέων και παραγόντων για την προσφορά του στο Κυπριακό και το Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Για κάποιο διάστημα είχε εγκαταλείψει την Κύπρο και ζούσε στην Αθήνα απασχολούμενος σε τμήμα των Ακαδημιών Ποδοσφαίρου της ΑΕΚ στο Λαγονήσι.

Ο Τάσος Κωνσταντίνου έφυγε από τη ζωή στις 27 Οκτωβρίου 2019 μετά από μακροχρόνια προβλήματα υγείας.