Roger Guerreiro – 2009/2013

Ο Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός γεννήθηκε στο Σάο Πάολο στις 25 Μαΐου 1982 και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα το 2002 με τη φανέλα της Κορίνθιανς, ενώ στη συνέχεια έπαιξε στις Φλαμένγκο και Γιουβεντούδε. Ένας 6μηνος δανεισμός του στη Θέλτα (Ισπανία) αποτέλεσε την 1η και τελικά αποτυχημένη απόπειρα του να αγωνιστεί στην Ευρώπη. Στάθηκε περισσότερο τυχερός με τη μεταγραφή του στην Πολωνία για λογαριασμό της Λέγκια Βαρσοβίας. Πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις με τη Λέγκια και μάλιστα το 2008 πολιτογραφήθηκε Πολωνός με στόχο να αγωνιστεί στην Εθνική Ομάδα της χώρας, κάτι που σύντομα πέτυχε (συνολικά 25 συμμετοχές – 4 τέρματα με τη φανέλα της Πολωνίας). Κορυφαία στιγμή της καριέρας του με την Εθνική (και μάλλον της καριέρας του γενικότερα) η πολύ καλή του παρουσία στο Euro 2008 όπου υπήρξε ένας από τους ελάχιστους ποδοσφαιριστές της πολωνικής ομάδας που ξεχώρισαν.

Οι δρόμοι ΑΕΚ και Γκερέιρο συναντήθηκαν το καλοκαίρι του 2009. Η ΑΕΚ έψαχνε έναν ποδοσφαιριστή με ηγετικά χαρακτηριστικά για να κουμαντάρει το χώρο της μεσαίας γραμμής και ο Βραζιλιανός κρίθηκε ως ο καταλληλότερος υποψήφιος για τη θέση. Του προσφέρθηκε μάλιστα 4ετές ηγεμονικό συμβόλαιο (560.000 ευρώ το χρόνο) προκειμένου να πειστεί να υπογράψει στην Ένωση. Κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα τόσο για την ΑΕΚ όσο και για τον Γκερέιρο…

Η Ένωση πόνταρε πάρα πολλά στον Γκερέιρο, καθιστώντας τον βασικό μέρος του σχεδιασμού της. Γι’αυτό άλλωστε και σπαταλήθηκαν τόσα χρήματα για την απόκτηση του. Η εκκίνηση δεν ήταν κακή για τον Βραζιλιάνο, ο οποίος δείχνει να βρίσκει σιγά-σιγά τα πατήματα του μέσα στο γήπεδο και πραγματοποιεί σχετικά καλή εμφάνιση στην εντός έδρας ήττα (1-2) με τον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα. Ξαφνικά ο ποδοσφαιριστής εξαφανίζεται από προσώπου γης, με τα ρεπορτάζ να μιλούν για σοβαρή και σπάνια αιματολογική νόσο (!) που τον ταλανίζει και τον κρατάει μακριά απ’τις προπονήσεις. Με την επιστροφή του στο γήπεδο μετά από μήνες απουσίας, ο Γκερέιρο όχι μόνο δεν δικαιολογεί τις όποιες προσδοκίες δημιουργήθηκαν με την απόκτηση του αλλά κυριολεκτικά προκαλεί οίκτο με την αγωνιστική του κατάσταση. Παρότι θεωρητικά είναι στην καλύτερη ποδοσφαιρική του ηλικία, ο Βραζιλιανός μοιάζει βετεράνος μέσα στο γήπεδο. Οι αργές κινήσεις του, το βλέμμα του, ακόμα και το πρόσωπο του προδίδουν ανείπωτη κούραση. Παρά την άρτια τεχνική του κατάρτιση, ψήγματα τις οποίας δείχνει σε μεμονωμένες περιπτώσεις, δεν κατορθώνει σε καμία απολύτως στιγμή να βοηθήσει την ομάδα.

Την κατάσταση χειροτέρεψαν οι κακές διαπροσωπικές του σχέσεις με τον Ντούσαν Μπάγιεβιτς (ο οποίος πάντως ήταν ο άνθρωπος που άναψε το πράσινο φως για την απόκτηση του). Χαρακτηριστική είναι η αλήστου μνήμης και απείρου κάλλους,  δήλωση του Σερβοέλληνα τεχνικού ότι έδωσε το ΟΚ για τη μεταγραφή του Γκερέιρο μετά από παρανόηση καθώς του είχε μεταφερθεί ότι το ποσό που του είχε προταθεί κάλυπτε 4 κι όχι μόνο 1 από τα χρόνια του συμβολαίου του. Δήλωση μετά την οποία δεν κουνήθηκε φύλλο στον πλανήτη ΑΕΚ, απολύτως ενδεικτική των καταστάσεων που οδήγησαν στον υποβιβασμό-ντροπή του 2013.

Από κει και πέρα και μέχρι το καλοκαίρι του 2012 οι οπαδοί είναι θεατές στο ίδιο σκηνικό, με τη διοίκηση της ΑΕΚ να προσπαθεί με κάθε τρόπο να ξεφορτωθεί τον ποδοσφαιριστή και τον ίδιο να κάθεται πάνω στο συμβόλαιο του περιμένοντας καρτερικά να πληρωθεί. Στο ενδιάμεσο το μενού περιλαμβάνει και λίγο ποδόσφαιρο, με τον Γκερέιρο να παίρνει κάποιο χρόνο συμμετοχής στις περιόδους Χιμένεθ και Κωστένογλου συνεχίζοντας να απογοητεύει τους πάντες.

Το καλοκαίρι του 2012, τηρουμένων των αναλογιών πάντα, τα πράγματα αλλάζουν στη σχέση ΑΕΚ-Γκερέιρο. Μετά από μια ακόμα αποτυχημένη προσπάθεια της Ένωσης να τον εκδιώξει, ο Βραζιλιάνος μένει τελικά στην ομάδα και ως ένας από τους ελάχιστους έμπειρους ποδοσφαιριστές που έχουν απομείνει στο ράστερ αναλαμβάνει θέλοντας και μη ρόλο ηγέτη. Ανταποκρίνεται σχετικά καλά και κάνει τη μοναδική του αξιοπρεπή χρονιά με τη φανέλα της Ένωσης. Είναι ένας από τους ελάχιστους διασωθέντες εκείνης της μαύρης σεζόν και απ’τους μετρημένους στα δάχτυλα ποδοσφαιριστές που προσπάθησαν ειλικρινά να σώσουν την ομάδα.

Οι κακοπροαίρετοι θα μιλήσουν για ανάγκη που έγινε φιλότιμο (σε περίπτωση υποβιβασμού ο Γκερέιρο θα έχανε τα χρήματα που του χρωστούσε η ομάδα-όπως και τελικά συνέβη). Σε μια ομάδα με πουλημένους, στημένους και προδότες σε διοίκηση και αγωνιστικό χώρο, με παιδάκια γεμάτα αλαζονεία και αδιαφορία για την τύχη του συλλόγου που ανέδειξε (τρόπος του λέγειν) τα περισσότερα από αυτά, με ποδοσφαιριστές που τρυπούν καθημερινά την ΑΕΚ όντας έρμαια του κάθε τυχάρπαστου μάνατζερ, με οπαδούς σε αφασία, ακόμα και οι ενδεχομένως φιλάργυροι φαντάζουν όαση. Ο …φιλάργυρος Γκερέιρο την ώρα που η πλειονότητα των ποδοσφαιριστών πάρταρε σε μαγαζί εκκολαπτόμενου ΑΕΚάρχη από το Αζερμπαϊτζάν, στήριξε ακόμα και οικονομικά τους νεαρούς συμπαίκτες του. Σε μια συγκλονιστική για όσους την έζησαν εικόνα, ο Βραζιλιάνος ήταν ένα από τα ελάχιστα μέλη της ομάδας (πρόχειρα έρχονται στο μυαλό μόνο ο Γιάννης Αραμπατζής κι ο επί σειρά ετών φυσιοθεραπευτής της ΑΕΚ Νίκος Πανταζής) που αποχαιρέτησαν την ομάδα με τρόπο που αρμόζει στην ιστορία της εκείνο το καταραμένο απόγευμα στο Περιστέρι. Ας είναι.

Σε 4 χρόνια παρουσίας του ο Γκερέιρο είχε συνολικά 93 συμμετοχές με τη φανέλα της Ένωσης. Πέτυχε και 4 τέρματα. Ήταν εκ των συντελεστών της κατάκτησης του Κυπέλλου του 2011.

Η ποδοσφαιρική του πορεία συνεχίστηκε στη Βραζιλία για λογαριασμό μικρών ομάδων (Guaratingueta, Comercial, Rio Branco). Το 2015 δοκίμασε χωρίς επιτυχία να επιστρέψει στην Ευρώπη με τη φανέλλα του Άρη Λεμεσού. Πραγματοποίησε 5 μόνο συμμετοχές και επέστρεψε στη Βραζιλία και στην Villa Nova Atlético Clube.