Λορένθο Σέρρα Φερρέρ (Llorenç Serra Ferrer) – (2006/2008)

Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα που κάθισαν στον πάγκο της ΑΕΚ μετά από πολλά χρόνια, ήταν ο Lorenzo (Llorenç στα καταλανικά) Serra Ferrer.
Γεννημένος στις 5 Μαρτίου 1953 στη Sa Pobla, Mallorca, Ισπανία, ο Ferrer δεν ήταν κάποιος σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Έπαιξε για 3 χρόνια στα τοπικά της Mallorca (4η Κατηγορία), στην UD Poblense (1973-76) της πόλης που γεννήθηκε, και άφησε την ενεργό δράση μόλις στα 22 του χρόνια. Το 1980 ανέλαβε προπονητής της Poblense, και την ανέβασε για πρώτη φορά στην ιστορία της, βασισμένος μόνο στα τοπικά ταλέντα, στην 3η Κατηγορία μέσα σε μόλις σε 2 χρόνια.

Η Mallorca αμέσως προσέλαβε τον Ferrer όταν είδε το απίστευτο ντεμπούτο του σαν προπονητής, και του έδωσε την Β ομάδα της το 1982. Δουλεύοντας μεθοδικά και υπομονετικά, κατόρθωσε και έγινε υπηρεσιακός προπονητής της 1ης ομαδας το 1984. Την επόμενη χρονιά έγινε 1ος προπονητής της ομάδας, μετά από παρέμβαση του προέδρου Miguel Contestí (έδιωξε τον Benito Juanet , που ήταν τεχνικός διευθυντής και είχε αμφιβολίες για αυτήν την κίνηση), μόλις στα 33 του χρόνια! Αυτή η απόφαση αποδείχθηκε κομβική και επιτυχημένη, αφού υπό τις οδηγίες του 33χρονου Ferrer η Μallorca, έκανε 16 παιχνίδια αήττητη, και έμενε ένα ματς εκτός έδρας για να πάρει την άνοδο στην Primera Division για 2η φορά στην ιστορία της. Η Mallorca κέρδισε το κρίσιμο ματς 1-2 και η επιστροφή στην μεγάλη κατηγορία ήταν γεγονός.

Συνέχισε στους ίδιους επιτυχημένους ρυθμούς και έφτασε την Μallorca μέχρι την 6η θέση, ρεκόρ για την ομάδα στην ιστορία της Primera Division. Την σεζόν 1987-88, η Mallorca δεν ξεκίνησε καλά και σύντομα παραιτήθηκε μετά από κόντρα με την διοίκηση. Αντικαταστάτης του ήταν ο Luccien Muller. Η απουσία του ήταν καταλυτική αφού η Mallorca τερμάτισε τελευταία και υποβιβάστηκε. Την επομένη σεζόν η Mallorca προσέλαβε τον Κροάτη Ivan Brizc με στόχο την επιστροφή της στην μεγάλη κατηγορία αλλά η ομάδα δεν απέδιδε καλό ποδόσφαιρο και ο κόσμος ζητούσε την επαναπρόσληψη του, κάτι που τελικά συνέβη. Νίκησε τα 14 από τα 21 παιχνίδια που ακολούθησαν και η άνοδος κρίθηκε ξανά σε ματς-φωτιά κόντρα στην Espanyol. O Ferrer πάλι βγήκε νικητής και η ομάδα επέστρεψε στα μεγάλα σαλόνια. Η διοίκηση της Mallorca πλέον στηριζόταν πάνω του. Η ομάδα βγήκε 10η το 89-90 και το 90-91 απέφυγε τελευταία στιγμή τον υποβιβασμό. Παραλίγο όμως να κατακτήσει το Coppa Del Rey, χάνοντας το τρόπαιο στον τελικό με την Ατλέτικο στην παράταση. Το 1991-92 η Mallorca υποβιβάστηκε στην Β’ Kατηγορία, ενώ ο ίδιος παρέμεινε για την επόμενη σεζόν όπου κατηγορήθηκε ότι δεν μπορούσε πλέον να κρατήσει την ομάδα ψηλά (παρά το γεγονός ότι η ομάδα ήταν 3η και χρειαζόταν μια νίκη ενάντια στην Αlbacete για την άνοδο), και απολύθηκε. Για πρώτη φορά οι δρόμοι της Mallorca και του Ferrer είχαν χωρίσει μετά από 10 χρόνια συνεργασίας.

Μετά από αυτές τις επιδόσεις δεν άργησε να έρθει η μεγάλη πρόταση. Η Barcelona εντυπωσιάστηκε από το ποδόσφαιρο της Betis και τον προσέλαβε σαν Διευθυντή Ακαδημιών το 1998. Αυτή η μετακίνηση δημιούργησε δυσφορία στους κόλπους της Betis διότι έγινε γνωστή πριν τον τελικό Κυπέλλου. Kάτω από τις οδηγίες του Ferrer oι Ακαδημίες της Barcelona έκαναν τις σπουδαιότερες κινήσεις τους, με παίκτες όπως οι Xavi, Puyol, Iniesta, Μessi να είναι προϊόντα αυτής της εποχής.

Το 2000 ο Van Gaal απολύθηκε και η θέση του προπονητή της Barcelona έμεινε κενή. Ο τότε πρόεδρος Luis Gaspart εμπιστεύτηκε την θέση αυτή στον Serra Ferrer που προσπάθησε να ανανεώσει το ρόστερ της ομαδας ανεπιτυχώς και έχασε την θέση του μετά από 31 ματς, με την Barcelona 5η και 17 βαθμούς μακριά από την Real και αποκλεισμένη από το UEFA στα ημιτελικά από την Liverpool (0-0, 1-0). Εκείνη την χρονιά είχε αντιμετωπίσει και την ΑΕΚ στoυς 16 του Κυπέλλου UEFA, την οποία απέκλεισε με 2 νίκες.

Ανέλαβε ξανά την Betis το 2004. Ακόμα πιο έμπειρος, ήξερε καλά πως να οδηγήσει την ομάδα σε νέες επιτυχίες. Την πρώτη του σεζόν βγήκε 4ος στο Πρωτάθλημα, ενώ κατέκτησε και το Κύπελλο απέναντι στην Osasuna. Tην επόμενη σεζόν η Betis βρέθηκε στα βαθιά νερά του Champions’ League, σε ένα δύσκολο όμιλο στον οποίο συμμετείχαν Chelsea, Liverpool και Anderlecht. Πήρε το εισιτήριο για το UEFA μέσω της 3ης θέσης στο γκρουπ και στη φάση των 32 απέκλεισε την AZ του Louis Van Gaal, για να αποκλειστεί τελικά από την Στεάουα Βουκουρεστίου στη φάση των 16. Στο Πρωτάθλημα πήγε αρκετά άσχημα, με την ομάδα τελικά να καταλήγει 14η (ουσιαστικά σώθηκε τις τελευταίες αγωνιστικές), ενώ στο Κύπελλο αποκλείστηκε στους 8 από την Real. Μετά από αυτήν την σεζόν ο πρόεδρος της Betis αποφάσισε τη λύση της συνεργασίας μεταξύ των 2 πλευρών παρά το γεγονός ότι ο Serra είχε κερδίσει τη συμπάθεια των οπαδών της ομάδας, οι οποίοι εκτιμούσαν ότι είχε βοηθήσει την Betis να μεγαλώσει.

Κάπου εδώ συναντήθηκαν οι δρόμοι της ΑΕΚ και του Serra Ferrer. Την προηγούμενη σεζόν η Ένωση είχε τερματίσει 2η παίρνοντας το εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions’ League, ενώ ήταν φιναλίστ στο Κύπελλο χάνοντας το τρόπαιο από τον Ολυμπιακό με δραματικό τρόπο (ο προπονητής της ομάδας Fernando Santos είχε παραιτηθεί πριν την έναρξη του τελικού)…

Ο πρόεδρος της ΑΕΚ Ντέμης Νικολαΐδης είχε καταλήξει μαζί με τον Ίλια Ίβιτς στην επιλογή του Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο Βαλβέρδε δεν εκτίμησε την πρόταση θεωρώντας ότι είχε μέλλον στην Ισπανική λίγκα κι έτσι οι Νικολαΐδης, Ίβιτς όρισαν ως στόχο τους τον Llorenc Serra Ferrer ο οποίος είχε ήδη προτάσεις από Besiktas, Levante και Getafe. Σύμφωνα με λεγόμενα του η ΑΕΚ χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να τον προσεγγίσει, μέχρι και άτομα από την τέως βασιλική οικογένεια. Εντυπωσιασμένος από την επιθυμία της ΑΕΚ να τον προσλάβει, αποφάσισε να μετακομίσει στην Αθήνα αποδεχόμενος την πρόταση για συμβόλαιο 2 ετών. Το μεταγραφικό budget ήταν πενιχρό, έως μηδαμινό. Για αυτό ο πρόεδρος της ΑΕΚ αποφάσισε να πουλήσει το βασικό αμυντικό χαφ της ομάδας Κώστα Κατσουράνη στην Μπενφίκα για 2,5 εκ ευρώ .Έφυγαν πάρα πολλοί παίκτες για να υπάρξει ελαστικότητα σε μισθούς (ανάμεσα τους οι Κόντης, Τσάνκο, Βιενλίνσκυ Σοάρες, Μάλμπασα). Στον αντίποδα, αποκτήθηκαν αρκετοί παίκτες. Αγοράστηκε για 1 εκ ευρώ ο Παναγιώτης Λαγός που ήταν το hot name της εποχής από τον Ηρακλή, ο Χετεμάι για 450κ από την φινλανδική Helsinki, ενώ ήρθαν ως ελεύθεροι οι Ντελίμπασιτς, Τόζερ, Μαντούκα, Ουντέζε, Ζήκος και Παουτάσο.

Η ΑΕΚ υπό τις εντολές του Fernando Santos έπαιζε ποδόσφαιρο σε πολύ αργό τέμπο, με σφιχτή άμυνα και αντεπιθέσεις, ενώ στήριζε το επιθετικό της παιχνίδι στις στημένες φάσεις. Οι οπαδοί είχαν κουραστεί από αυτό το θέαμα και πάρα τα σχετικά καλά αποτελέσματα προσδοκούσαν μια αλλαγή της αγωνιστικής φυσιογνωμίας της ομάδας. Κανένας δεν περίμενε όμως αυτό που παρουσίασε η ΑΕΚ του Ferrer στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της στο Εδιμβούργο της Σκωτίας απέναντι στην Ηearts.Η ΑΕΚ έκανε επιθέσεις κατά κύματα, με γρήγορες πάσες και σωστά τρεξίματα, “έπνιξε” τον αντίπαλο και παρουσίασε πολύ καλό θέαμα. Ενώ βρέθηκε να χάνει με 1-0, κατάφερε και γύρισε το ματς σε 1-2 και πηρέ ουσιαστικά με νίκη εκτός έδρας το εισιτήριο για το γκρουπ του CHL. Tο βασικό σχήμα της ομαδας ήταν το 4-4-2 Diamond, ενώ αρκετές φόρες γυρνούσε στο κλασσικό γραμμικό 4-4-2.

Στην λίγκα η ΑΕΚ ξεκίνησε νωθρά με ισοπαλίες. Από ένα σημείο και μετά όμως άρχισε να ρολάρει και έκανε ένα σερί 8 νικών που διακόπηκε με την ήττα της ομαδας στην Τούμπα. Το παιχνίδι είναι στη μνήμη όλων, διότι στην επιστροφή στην Αθήνα οπαδοί αποδοκίμασαν τον πρόεδρο και τους παίκτες της ομάδας στο αεροδρόμιο. Η Ένωση βέβαια συνήλθε από την ήττα και προχώρησε κάνοντας ένα 2ο σερί 6 νικών προς το τέλος του Πρωταθλήματος, καταλαμβάνοντας ξανά την 2η θέση στην τελική κατάταξη. Στο Κύπελλο ο Ferrer χρησιμοποίησε πολλούς αναπληρωματικούς εναντία στους …ερασιτέχνες του Χαϊδαρίου, κάτι που είχε ως συνέπεια τον αποκλεισμό στα πέναλτι μόλις στον 4ο γύρο.

Στο Champions League η AEK κληρώθηκε με τη Μilan, τη γαλλική Lille, και τη βελγική Anderlecht. H Ένωση διέθετε ένα από τα πιο νεανικά ρόστερ στον θεσμό και έψαχνε την πρώτη της νίκη στη διοργάνωση. Στο πρώτο ματς έχασε σχετικά εύκολα από την Milan στην Ιταλία με 3-0. Στο δεύτερο ματς η αρκετά νευρική εκείνη την ημέρα ΑΕΚ δεν μπόρεσε να διασπάσει την άμυνα της Anderlecht και έμεινε στο 1-1. Στην Γάλλια και ενώ η ομάδα εδειχνε να παίρνει μπρος και να πηγαίνει για την νίκη (είχε ισοφαρίσει στο 68′ σε 1-1), ο τραυματισμός του Vladan Ivic την αποδιοργάνωσε και έχασε το παιχνίδι με 3-1. Έτσι έφτασε η ώρα να παίξει με την Lille εντός έδρας με στόχο μόνο ένα αποτέλεσμα. Η ΑΕΚ έβγαλε στο γήπεδο τον καλό της εαυτό και νίκησε με 1-0. Έτσι ο Ferrer απέδειξε ξανά μετά την Βetis oτι μπορούσε να αναμορφώσει μια ομάδα σε μικρό χρονικό διάστημα. H Ένωση είχε πάρει την πρώτη της νίκη αλλά οι καλύτερες μέρες ήταν μπροστά της καθώς στη συνέχεια κατόρθωσε να νικήσει την μεγάλη Μilan, μετέπειτα νικήτρια του θεσμού. Στο τελευταίο ματς η ΑΕΚ ήθελε ισοπαλία στο Βέλγιο και ήττα της Lille από την Μilan, κάτι που φάνταζε λογικό, για να περάσει ως 2η τον όμιλο. Στις Βρυξέλλες η ομάδα προδόθηκε από τα προβληματικά της χαφ της και δέχθηκε 2 γκολ, ενώ ταυτόχρονα στην Ιταλία η Milan απλά δεν μπήκε ποτέ στο γήπεδο και έχασε εντός έδρας. Το μόνο παρήγορο ήταν ότι η ΑΕΚ έκανε τεράστιο comeback στο παιχνίδι κι έφερε το σκορ στο 2-2, ενώ στα τελευταία λεπτά έκανε ευκαιρίες να πάρει το ματς και να προκριθεί. Τελικό αποτέλεσμα 2-2 σε έναν ανεπανάληπτο αγώνα και η ΑΕΚ πήρε το εισιτήριο για το UEFA.

Στο Κύπελλο UEFA η ΑΕΚ κληρώθηκε με την παλιά γνώριμο PSG που παρέπαιε λόγω χρεών και έπαιζε με τα τσικό της. Η Ένωση δεν αντιμετώπισε τα παιχνίδια με τη δέουσα σοβαρότητα και αποκλείστηκε άνετα, τελειώνοντας άδοξα την Ευρωπαϊκή της σεζόν. Η απόδοση της ομάδας και στα 2 ματς έβαλε σε υποψίες πάρα πολλούς ότι ήταν εντολή της διοίκησης να δοθεί προτεραιότητα στα εγχώρια ματς ώστε να βγει ξανά η ομάδα 2η.

Τελικός απολογισμός για τον Ferrer στην παρθενική του σεζόν οι 22 νίκες, οι 11 ισοπαλίες και οι μόλις 8 ήττες σε όλες τις διοργανώσεις, ενώ η ομάδα σκόραρε και 71 φορές, δεχόμενη 41 τέρματα.

Ο Ferrer πλέον είχε ενθουσιάσει τους πάντες στην ΑΕΚ τόσο με τα καλά αποτελέσματα όσο και με τον τρόπο που ήρθαν αυτά. Είχε καθιερώσει παίκτες σαν τους Παπασταθόπουλο, Τόζερ και έβγαζε τρομερή σιγουριά. Όλος ο οργανισμός ΑΕΚ ένοιωθε ότι είχε βρει τον άνθρωπο που θα οδηγούσε την Ένωση σε μεγάλα πράγματα.

Αυτός ο ενθουσιασμός αλλά και ο φόβος ότι ο αντίπαλος της ΑΕΚ θα επαναλάμβανε αυτό που έπραξε το 1996, έσπρωξαν τον πρόεδρο της ΑΕΚ να “κλειδώσει” τον Serra Ferrer με ένα τεράστιο συμβόλαιο 4ετους μάλιστα διάρκειας, ενώ του ανατέθηκε και η θέση του Τεχνικού Διευθυντή της ομάδας. Στις μεταγραφές το μπάτζετ μεγάλωσε ώστε η ομάδα να μπορέσει να κλείσει καλύτερους παίκτες με μεγαλύτερα συμβόλαια.Ακολούθησε ξεσκαρτάρισμα του ρόστερ και έφυγαν πάνω από 18 παίκτες. Ανάμεσα τους οι Μόρας, Χιώτης, Παουτασο, Ίβιτς, Έμερσον, Λάκης, Κυριακίδης, Τσιρίλο. Ταυτόχρονα αποκτήθηκαν μεταξύ άλλων οι Ράμος, Μάχο, Μορέτο, Ενσαλίβα, Μπλάνκο, Τζεράλντο Άλβες και έγινε το μεγάλο μεταγραφικό “μπαμ” με τους Ριβάλντο (ελεύθερος από τον Ολυμπιακό), Arruabarrena (ελεύθερος από την Villareal). Ο Ριβάλντο γνώριζε ήδη τον Ferrer από την Barcelona, κάτι που λειτούργησε θετικά ώστε να έρθει ο παίκτης στην ΑΕΚ. Όλοι οι οιωνοί ήταν καλοί. Πλέον η ΑΕΚ είχε στο ρόστερ της αρκετή ποιότητα για να προσπαθήσει να κάνει πρωταθλητισμό. Ο Ferrer βέβαια ζητούσε συνεχώς την απόκτηση ενός αμυντικού χαφ που θα έδινε την εξτρά ασφάλεια στον άξονα της ομάδας αλλά οι εισηγήσεις του δεν εισακούστηκαν ποτέ από την διοίκηση.

Στα προκριματικά του Champions’ League η ΑΕΚ κληρώθηκε με την ισπανική Seville που εκείνη την εποχή εδειχνε πυραυλοκίνητη και είχε πετύχει διαδοχικές κατακτήσεις του Κυπέλλου UEFA. Στο πρώτο ματς η ομάδα εμφανίστηκε αγχωμένη και ηττήθηκε με 2-0. Στο δεύτερο ματς μέσα σε ένα 5λεπτο δέχθηκε 3 τέρματα, αποδιοργανώθηκε αφού έπαιζε με 10 και δεν μπόρεσε να πάρει το εισιτήριο για τους ομίλους. Στη συνέχεια κληρώθηκε με την Σάλτσμπουργκ για τα προκριματικά του UEFA, την οποία νίκησε εντός 3-0 και απέκλεισε μετά από μια διαδικαστική ρεβάνς. Ο όμιλος της ΑΕΚ στο UEFA περιλάμβανε την τσέχικη Mlada, την σουηδική Elfsborg, την Villareal και την Fiorentina. Στο πρώτο ματς στη Σουηδία η ομάδα του Ferrer πήρε ισοπαλία 1-1, κάτι που συνέβη και στο εντός ματς με την Fiorentina. Στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Mlada πήρε την νίκη, ενώ με την Villareal έχασε 1-2 εντός. H πορεία μέχρι εδώ έδειξε ότι η ομάδα υπέφερε στον άξονα και της έλειπε η φρεσκάδα που είχε την προηγούμενη σεζόν. Ενώ εδειχνε πάντα να στέκεται καλά στο γήπεδο, πάντα της έλειπε η εξτρά ταχύτητα για κάτι παραπάνω.

Στην Super League τα πράγματα δεν ήταν διαφορετικά. Η ομάδα άρχισε δυνατά με 6 σερί νίκες, αλλά αυτό διακόπηκε από μια αναπάντεχη εντός έδρας ήττα από τον Ηρακλή. Η Ένωση συνέχισε με δυνατούς ρυθμούς και κρατιόταν στις πρώτες θέσεις μέχρι το τέλος Ιανουαρίου. Εκεί ο Ferrier είχε ήδη παράπονα από την διοίκηση της ομάδας: είχε ζητήσει επίμονα να έρθει ένα χαφ διότι ο Άκης Ζήκος δεν απέδιδε τα αναμενόμενα. Είχε ζητήσει τον Sunny από την γνώριμη του Βetis, κάτι που πιθανόν δείχνει ότι ο παίκτης είχε ήδη συμφωνήσει να έρθει. Ο Ντέμης Νικολαΐδης όμως σε μια τελείως παράξενη απόφαση έφερε στην ΑΕΚ 2 επιθετικούς (Καλλόν, Εντίνιο), ενώ πρόσθεσε και τον Παντελή Καφέ που έμεινε ελεύθερος από τον Ολυμπιακό. Ήταν προφανές ότι η ομάδα δεν διέθετε ύψος στον αμυντικό της άξονα και νομοτελειακά ήρθαν και οι ήττες με Αστέρα Τρίπολης (2-1), Πανιώνιο(2-3) και ΑΕΛ(1-0). Η 2η ήταν αποτέλεσμα διαιτητικής σφαγής, ενώ στη Λάρισα ο εξαγριωμένος Ferrer προχώρησε σε 3 αλλαγές στο ίδιο λεπτό του αγώνα (!!!). Ήταν φανερό πλέον ότι τα αποδυτήρια, όπως και η διοίκηση, δεν ήταν μαζί με τον προπονητή καθώς η δεσποτική του συμπεριφορά και οι υψηλής έντασης προπονήσεις του δημιουργούσαν αντιπάθειες. Την ίδια περίοδο ήρθε και ο διαδικαστικού χαρακτήρα αποκλεισμός από την Ξάνθη στο Κύπελλο (2-0).Μετά την ήττα από την Λάρισα απολύθηκε με τελικό απολογισμό στη δεύτερη σεζόν 17 νίκες, 2 ισοπαλίες, 11 ήττες και 51-26 τέρματα.

Η απόλυση του απο την ΑΕΚ σήμανε και το τέλος της προπονητικής του καριέρας. Συνέχισε βέβαια να ασχολείται με το ποδόσφαιρο έχοντας πλέον το ρόλο του παράγοντα. Στα πλαίσια αυτης της ενασχόλησης μάλιστα το καλοκαίρι του 2010 ηγήθηκε consortium επιχειρηματιών που αγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της αγαπημένης του Mallorca σε μια προσπάθεια να εξυγιανθεί οικονομικά η ομάδα. Ταυτόχρονα ανέλαβε το διπλό ρόλο του Διευθυντή Ποδοσφαίρου και του Αντιπροέδρου της ομάδας. Συνεχίζει να κατέχει αυτές τις 2 θέσεις μέχρι τη στιγμή (τέλη 2014) που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές.