Γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1989 στη Μυτιλήνη και αγωνιζόταν στη θέση του επιθετικού. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στον τοπικό Αετό Λουτρών όπου και τον εντόπισε ο Τόνι Σαβέφσκι που εκείνα τα χρονιά εργαζόταν για λογαριασμό των Τμημάτων Υποδομής της Ένωσης. Ήρθε στην ΑΕΚ (την ομάδα που ο ίδιος υποστηρίζει φανατικά από μικρός) το 2005 και γρήγορα αναδείχτηκε σε αστέρι και 1ο σκόρερ της Ομαδας Νέων. Ταυτόχρονα κλήθηκε στις μικρές Εθνικές Ομάδες, με τις όποιες είχε πολύ καλή παρουσία και το μέλλον εδειχνε να είναι όλο δικό του. Μάλιστα το καλοκαίρι του 2007 προβιβάστηκε στην 1η ομάδα της Ένωσης από τον τότε προπονητή της ΑΕΚ Λορέντζο Σέρα Φέρε και κατάφερε να πάρει λεπτά συμμετοχής απέναντι στη Σεβίλλη σε ματς για τα προκριματικά του Champions’ League όπου και είχε καλή απόδοση.Το αγωνιστικό του στυλ και η μεγάλη αγάπη που εδειχνε να έχει για την ΑΕΚ έκαναν γρήγορα τον πάντα υπερβολικό Τύπο να τον χαρακτηρίσει ‘’νέο Ντέμη’’, χαρακτηρισμός που δυστυχώς δεν δικαιώθηκε στη συνέχεια. Ήταν γρήγορος ποδοσφαιριστής, δυνατός για το ύψος του, αγωνιζόταν με αυτοθυσία στο γήπεδο, παρουσίασε μια σχετική έφεση στο τελείωμα των φάσεων και βέβαια αγαπούσε παθολογικά την ομάδα αλλά οι συγκρίσεις με το μεγάλο Νικολαΐδη σταματούν κάπου εκεί. Βοήθησε πάντως την ΑΕΚ όπου χρειάστηκε αλλά η πληθώρα κάλων επιθετικών λύσεων εκείνα τα χρονιά δεν του επέτρεψαν να έχει μεγάλο αριθμό συμμετοχών με τη φανέλα της ομαδας. Κορυφαία στιγμή της παρουσίας του στην ΑΕΚ είναι ίσως το γκολ που πέτυχε με δυνατό, όμορφο σουτ απέναντι στην Ομόνοια για τα προκριματικά του Europa League (1-1), σ’ένα ματς που προσέφερε τα μέγιστα στην τελικά ατυχή προσπάθεια της Ένωσης να ανατρέψει την κατάσταση και να προκριθεί. Η ΑΕΚ επιχείρησε να τον παραχωρήσει ως δανεικό προκειμένου να πάρει παιχνίδια στα πόδια του αλλά ο ίδιος θέλησε να παραμείνει στην ομάδα και να διεκδικήσει μια θέση στο ρόστερ της. Κάπου εκεί το όνειρο του Παυλή να παίξει ποδόσφαιρο και μάλιστα στην αγαπημένη του ΑΕΚ άρχισε να ξεθωριάζει…

Το Μάιο του 2010 οι γιατροί ανακαλύπτουν πως πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας, νόσο δυστυχώς ανίατη με πολύ άσχημη συμπτωματολογία που περιλαμβάνει τύφλωση, πόνο, προϊούσα παράλυση. Η ιστορία αυτή τότε δε βγήκε προς τα έξω, με τον Μιχάλη να σφίγγει τα δόντια και να προσπαθεί να κρατήσει το όνειρο να παίξει ποδόσφαιρο ζωντανό. Παραχωρήθηκε δανεικός στον Εθνικό Αστέρα στον οποίο παρέμεινε για 6 μήνες χωρίς να δείξει κάτι ιδιαίτερο. Τα πράγματα χειροτέρεψαν απότομα καθώς η ΑΕΚ τον Ιανουάριο του 2011 τον άφησε ελεύθερο, με τον ποδοσφαιριστή να καταλήγει για τους επόμενους 6 μήνες στον Ελπιδοφόρο Κηφισιάς (!), ομάδα Δ’ Εθνικής… Η σεζόν 2011/2012 τον βρήκε ξανά στη συγκεκριμένη κατηγορία, αυτή τη φορά για λογαριασμό της Καβάλας. Εκεί πραγματοποιώντας κάτι που εκ των υστέρων μπορεί να χαρακτηριστεί και ως κατάθεση ψυχής, κατάφερε να βρει θέση βασικού και να σκοράρει αρκετά τέρματα. Στο μυαλό του όμως είχε μόνο ένα πράγμα κι αυτό ήταν η επιστροφή στην αγαπημένη του ΑΕΚ.

Η επιστροφή αυτή ήρθε το επόμενο καλοκαίρι. Τα Σπάτα μετατρέπονται σε κέντρο διερχόμενων με τον τότε προπονητή της ομαδας Βαγγέλη Βλάχο να δοκιμάζει κυριολεκτικά δεκάδες άσημους ποδοσφαιριστές μέσα στην απελπισία του να βρει κάποιον φτηνό και καλό για να βοηθήσει την ΑΕΚ που είχε μπροστά της μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο Παυλής, ο όποιος πείθει τον Βλάχο για την αξία του και ταυτόχρονα δίνει μάχη με τις αντιρρήσεις των γιατρών της ομάδας οι οποίοι δεν δίνουν το ΟΚ για τη μεταγραφή. Τότε βγαίνει για πρώτη φορά προς τα έξω το γεγονός ότι ο ποδοσφαιριστής αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας. Η επιμονή του ανταμείβεται και υπογράφει τελικά (ένα εξαιρετικά χαμηλό) συμβόλαιο με την ομάδα της καρδίας του.

Η σεζόν 2013/2014 που ακολούθησε είναι η πιο τραγική στην ιστορία της Ένωσης. Ο Παυλής με βάση την αξία των υπολοίπων επιθετικών του ρόστερ της ομαδας θα μπορούσε να είχε αγωνιστεί περισσότερο και η σχετική έλλειψη συμμετοχών προκαλεί ερωτηματικά στον κόσμο της ΑΕΚ που δεν γνώριζε τη σοβαρότητα του προβλήματος υγείας του. Είναι πάντως ένας από τους ελάχιστους διασωθέντες εκείνης της τραγικής σεζόν, βοήθησε με γκολ και ασίστ την ομάδα να κατακτήσει βαθμούς και σίγουρα είναι ένας από τους λίγους που δεν αντιμετώπισαν με …αδιαφορία το διαφαινόμενο υποβιβασμό της ομαδας. Το Φεβρουάριο του 2013 ήρθε και η επίσημη δήλωση από τα δικά του χείλη για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Δήλωση που προκάλεσε σοκ και γενική συγκίνηση σε Τύπο και οπαδούς. Ο ίδιος δήλωσε μαχητής και κάθε κανονικός άνθρωπος του εύχεται τα καλύτερα στο Γολγοθά που εκεί μπροστά του.

Την ιδία ώρα η αγαπημένη του ΑΕΚ ζούσε τη δική της Σταύρωση. Ζει έντονα τον υποβιβασμό της ομαδας στη Γ’ Εθνική και είναι από εκείνους που δίνουν το παρόν στο προσκλητήριο για το νέο ξεκίνημα. Αγωνίζεται ελάχιστα πάντως τη σεζόν 2013/2014.

Τον Ιανουάριο του 2014 σε μια συγκλονιστική ανακοίνωση ενημέρωσε τον κόσμο ότι αποχωρεί οριστικά από την ενεργό δράση σε ηλικία μόλις 25 ετών. Η αρρώστια είχε δυστυχώς υπερνικήσει το πάθος του για να παίξει ποδόσφαιρο. Η ΑΕΚ έδειξε να στέκεται διπλά του δίνοντας του μια θέση στο προπονητικό team των Ακαδημιών της ομάδας. Δε σταμάτησε ποτέ να παρακολουθεί την ΑΕΚ ακόμα και σε εκτός έδρας παιχνίδια. Πάντα στην εξέδρα των φανατικών και πάντα ως ένας από αυτούς. Δυστυχώς κάποια νέα που εμφανίζονται στον Τύπο κατά καιρούς σχετικά με την ιατρική, ψυχολογική και οικονομική κατάσταση του Μιχάλη δεν είναι τα καλύτερα…
Κατέγραψε συνολικά 49 εμφανίσεις και 10 τέρματα με τη φανέλα της ΑΕΚ σε Πρωτάθλημα, Κύπελλο κι Ευρώπη.