Κεντρικός αμυντικός, γεννημένος στις 7 Φεβρουαρίου 1977. Ανήκει μαζί με τους Καραγκούνη, Μπασινά και Γκούμα σε μια εξαιρετική φουρνιά παιχτών που προωθήθηκαν από τις ακαδημίες στην πρώτη ομάδα του Παναθηναικού, υπογράφοντας το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο το 1994. Ντεμπούτο με τους “πράσινους” έκανε κατά την περίοδο 1996/97 και φόρεσε το τριφύλλι στο στήθος μέχρι το 2000, έχοντας καταγράψει συνολικά 45 συμμετοχές για το πρωτάθλημα (3 γκολ). Πάντως σε γενικές γραμμές στον Παναθηναικό δεν κατάφερε να κάνει την καριέρα που θα επιθυμούσε.
Στην συνέχεια μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη για τον Ηρακλή, όπου αρχικά καθιερώθηκε στην τότε αρκετά δυνατή ομάδα του “γηραιού” από τον Γιάννη Κυράστα, αλλά αργότερα, κι όταν ανέλαβε πλέον ο Άγγελος Αναστασιάδης, έχασε την θέση του στην ενδεκάδα. Μετά από 16 συμμετοχές κι 1 γκολ για το πρωτάθλημα με τον Ηρακλή, επιστρέφει στην Αθήνα και μεταγράφεται στο Αιγάλεω το 2002. Εκεί ανεβάζει και πάλι πολύ την καριέρα του και έχει εξαιρετική παρουσία μέχρι το 2005 (87 αγώνες πρωταθλήματος με 3 γκολ). Αγωνίστηκε μάλιστα με το Αιγάλεω και στην Ευρώπη για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Οι πολύ καλές του εμφανίσεις και η άνοδος που παρουσιάζει και πάλι η καριέρα του προσελκύουν το ενδιαφέρον της ΑΕΚ, του Παναθηναικού και της αγγλικής Πόρτσμουθ (μέσω του Βέλμιρ Ζάετς που ήταν τότε τεχνικός διευθυντής της αγγλικής ομάδας), αλλά οι διοικούντες την “Ένωση” αποδεικνύονται πιο γρήγοροι και εξασφαλίζουν την υπογραφή του.
Ο Γιώργος Αλεξόπουλος κάνει στην “Ένωση” μια πολύ καλή πρώτη σεζόν στο πλευρό του Μπρούνο Τσιρίλο στο κέντρο της άμυνας, δείχνοντας στοιχεία δυνατού, ψυχωμένου, σκληροτράχηλου και αρκετά αποτελεσματικού αμυντικού. Πετυχαίνει και ένα γκολ σε ματς πρωταθλήματος εναντίον του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ, που όμως δεν θα αποδειχτεί αρκετό για να αποτρέψει την ήττα (1-3). Ήταν και φιναλίστ στο κύπελλο όπου η ομάδα όμως ηττήθηκε από τον ΟΣΦΠ στην Κρήτη με 3-0. Πάντως ο ίδιος τα πήγε πολύ καλά εκείνη την σεζόν και μάλιστα έκανε εκείνη την εποχή και τις μοναδικές του (τελικά) 3 συμμετοχές με την εθνική ομάδα των ανδρών. Την επόμενη σεζόν όμως όλα άλλαξαν προς το χειρότερο. Ενοχλήσεις στο γόνατο που αρχικά αντιμετωπίστηκαν με ενέσεις και που τελικά όλο και χειροτέρευαν το πρόβλημα. Έμεινε για 2 σεζόν εκτός και στην συνέχεια η ΑΕΚ ανέλαβε με έξοδά της την θεραπεία και παρακολούθησή του σε ένα κέντρο αποκατάστασης στο Βέλγιο. Όταν τελικά επέστρεψε ήταν πλέον καθαρά αναπληρωματικός κι έμεινε στην σκιά των Κυργιάκου και Μαιστόροβιτς που είχαν πλέον αποκτηθεί. Ήταν πάντως για άλλη μια φορά φιναλίστ κυπέλλου Ελλάδας το 2009, αλλά η ΑΕΚ ηττήθηκε από τον ΟΣΦΠ στον εκπληκτικό τελικό του ΟΑΚΑ με 15-14 στα πέναλτυ.
Στην ΑΕΚ έμεινε μέχρι το 2010 έχοντας πάντως ακόμα προβλήματα με το γόνατό του, αποχώρησε το καλοκαίρι του 2010 (μετά από 56 συμμετοχές και 3 γκολ στο πρωτάθλημα) και για την περίοδο 2010/11 αγωνίστηκε στον Εργοτέλη (10 συμμετοχές στο πρωτάθλημα χωρίς γκολ) κλείνοντας την καριέρα του.
Πέραν των 3 συμμετοχών με την εθνική ανδρών είχε και 33 συμμετοχές με την εθνική ελπίδων (έπαιξε και στον τελικό ευρωπαικού πρωταθλήματος του 1998 εναντίον της Ισπανίας).
Μετά το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε με την προπονητική. Ήταν μάλιστα βοηθός προπονητή του Νίκου Κωστένογλου στην ΑΕΚ για την περίοδο 2011/12, ενώ στην συνέχεια βρέθηκε στο πλευρό του Κωστένογλου (είναι άλλωστε πολύ φίλοι και κουμπάροι) και σε άλλες ομάδες (Ανόρθωση, Απόλλων Σμύρνης).