Επιθετικός με τουρκική υπηκοότητα και ελληνική καταγωγή από την Πρίγκηπο της Κωνσταντινούπολης. Γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1925. Στοιχεία που θα λέγαμε κατέστησαν “υποχρεωτικό” το να αγωνιστεί κάποια στιγμή και στην ΑΕΚ αυτός ο μεγάλος ποδοσφαιριστής. Η ιστορία τον κατέγραψε ως έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς παγκοσμίως. Το παρατσούκλι “κιουτσούκ” που του κόλλησαν υποδηλώνει τη σωματική του ανάπλαση, δηλαδή ήταν μικρόσωμος.Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην Ταξίμσπορ, συνοικιακό σωματείο της περιοχής Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης. Το 1947 μεταπηδά στη μεγάλη Φενέρ και μαγεύει με το ταλέντο του. Καταγράφει 135 συμμετοχές και σημειώνει 100 γκολ μέχρι το 1951 οπότε και τον αποκτά η Ιταλική Φιορεντίνα για να γίνει ο πρώτος Τούρκος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στο σπουδαίο ιταλικό πρωτάθλημα. Σημειώνει 4 τέρματα σε 30 συμμετοχές και την επόμενη σεζόν αγωνίζεται στη Γαλλία με τα χρώματα της ΝΙΣ. Αφού συμπλήρωσε έναν ακόμη χρόνο στα ευρωπαϊκά γήπεδα, επιστρέφει στη Φενέρ και σχεδόν κλείνει εκεί την τεράστια καριέρα του αφού αγωνίστηκε για 11 χρόνια με τη φανέλα της (1953-1964). Κατακτά τα πρωταθλήματα Τουρκίας τις χρονιές: 1959, 1961, 1964. Στη δεύτερη αυτή περίοδο που έπαιξε με τη Φενέρ σκόραρε 323 φορές παίζοντας 480 παιχνίδια και συνολικά στη Φενέρ αγωνίστηκε σε 615 ματς σκοράροντας 423 γκολ.

Μετά το τέλος της καριέρας του στη Φενέρ, ήρθε και στην ΑΕΚ το 1964 στην οποία αγωνίστηκε σε 5 ματς μιας και ήταν ήδη στην ηλικία των 39, ενώ η ΑΕΚ εκείνη τη σεζόν είχε στην επίθεσή της Παπαϊωάννου και Νεστορίδη. Πέτυχε 2 γκολ στο 1-7 εναντίον του Απόλλωνα στη Ριζούπολη στις 11/10. Μετά από έναν τραυματισμό του με τον Ηρακλή (01/11, 2-1 η ΑΕΚ) σταμάτησε την ποδοσφαιρική του καριέρα.

Ξεκίνησε να εργάζεται ως προπονητής αναλαμβάνοντας το Αιγάλεω το 1965 και συνέχισε στη Νότιο Αφρική και τη Σούπερσπορ Γιουνάιτεντ. Το 1967 επέστρεψε ως προπονητής στην Τουρκία και για ένα χρόνο κάθισε στον πάγκο έκαστης εκ των: Samsunspor, Orduspor, Mersin Idmanyurdu και Boluspor.

Έζησε τα τελευταία του χρόνια στην Πρίγκηπο, ενώ παράλληλα επισκέπτονταν και την Ελλάδα για μικρά διαστήματα. Ένας δρόμος στο νησί φέρει το όνομά του και ένας στην Κωνσταντινούπολη. Αγαπήθηκε πολύ από τους φίλους της Φενέρ. Απεβίωσε στις 13 Ιανουαρίου του 2012 στο Σισλί της Κωνσταντινούπολης.

Ver Lefter’e, Yazsin Deftere

Δώσε στον Λεύτερη, θα γράψει στο τεφτέρι